Ang Mabuting Balita at Repleksyon para Setyembre 28, Ika-26 Linggo sa Karaniwang Panahon: Lucas 16:19-31

Mabuting Balita: Lucas 16:19-31

Noong panahong iyon, sinabi ni Jesus sa mga Pariseo: "May isang mayamang nagdaramit ng mamahalin at saganang-sagana sa pagkain araw-araw. At may isa namang pulubing nagngangalang Lazaro, tadtad ng sugat, na nakalupasay sa may pintuan ng mayaman upang mamulot kahit mumong nahuhulog mula sa hapag ng mayaman. At doo'y nilalapitan siya ng aso at dinidilaan ang kanyang mga sugat. 

Namatay ang pulubi, at dinala ng mga anghel sa piling ni Abraham. Namatay rin ang mayaman, at inilibing. Sa gitna ng kanyang pagdurusa sa Hades, tumingala ang mayaman at kanyang natanaw sa malayo si Abraham, kapiling si Lazaro. At sumigaw siya: 'Amang Abraham, mahabag po kayo sa akin. Utusan ninyo si Lazaro na isawsaw sa tubig ang dulo ng kanyang daliri at palamigin ang aking dila, sapagkat naghihirap ako sa apoy na ito.' 

Ngunit sinabi sa kanya ni Abraham, 'Anak, alalahanin mong nagpasasa ka sa buhay sa ibabaw ng lupa, at si Lazaro'y nagtiis ng kahirapan. Ngunit ngayo'y inaaliw siya rito, samantalang ikaw'y nama'y nagdurusa. Higit sa lahat, inilagay sa pagitan natin ang isang malaking bangin upang ang mga narini ay hindi makapariyan at ang mga nariyan ay hindi makaparini.' 

At sinabi ng mayaman, 'Kung gayon po, Amang Abraham, ipinamamanhik ko sa inyong papuntahin si Lazaro sa bahay ng aking ama, sapagkat ako'y may limang kapatid na lalaki. Paparoonin nga ninyo siya upang balaan sila at nang hindi sila humantong sa dakong ito ng pagdurusa.' 

Ngunit sinabi sa kanya ni Abraham, 'Nasa kanila ang mga sinulat ni Moises at ng mga propeta; pakinggan nila ang mga iyon.' 'Hindi po sapat ang mga iyon,' tugon niya, 'Ngunit kung pumunta sa kanila ang isang patay na muling nabuhay, tatalikdan nila ang kanilang mga kasalanan.' Sinabi sa kanya ni Abraham, 'Kung ayaw nilang pakinggan ang mga sinulat ni Moises at ng mga propeta, hindi rin nila paniniwalaan ang isang patay na muling nabuhay.'"

 + + + + + + +

Repleksyon:

May isang kuwento tungkol sa isang lalaki na hindi naniniwala sa Diyos o sa kabilang-buhay. Nilustay niya ang kaniyang mga araw sa makamundong kalayawan. Ang kaniyang buhay ay nakatuon lamang sa mga imoral na kasiyahan—droga, pakikiapid, at iba pang makasalanang bagay.

Sa madaling sabi, wala siyang panahon para sa Diyos. Ito ang naging landas ng kaniyang buhay sapagkat hindi siya naniniwala na may kabilang-buhay, lalo na na may Diyos. 

Pero, totoo ba talagang may kabilang-buhay, isang buhay na agad magsisimula matapos ang ating panahon dito sa mundo? Ang sagot ay isang malakas na oo! Ipinapakita ng Mabuting Balita na tunay ngang may kabilang-buhay, at ito ay lubhang naiiba sa buhay na mayroon tayo ngayon. Doon sa kabilang-buhay ay may dalawang kaharian: ang kaharian ng Diyos, at ang kaharian ni Satanas kung saan siya nananahan. 

Sa atin pong Mabuting Balita ay ipinakikilala sa atin ang dalawang tao: ang mayamang walang pakialam, at ang pulubing si Lazaro. Marahil ang mayamang iyon ay hindi naniniwala sa kabilang-buhay o hindi batid ang katotohanan nito. Kaya’t hindi niya inalintana ang paghihirap ni Lazaro na nasa matinding pangangailangan. Ipinagwalang-bahala niya ito na para bang wala siyang nakikitang tao. 

Nang sila ay parehong pumanaw, nagkaroon ng pagbabaligtad ng kalagayan. Ang pulubing si Lazaro, na nagtiis ng kahirapan habang nabubuhay, ay dinala sa kaharian ng Diyos. Samantala, ang mayamang nagpakasasa sa mga kalayawan ng mundo ay napunta sa madilim na kaharian ni Satanas. 

Bakit nagkaroon ng ganitong pagbabaligtad ng kanilang kalagayan? Sapagkat ang mayaman ay naging manhid sa daing at pangangailangan ni Lazaro. Kung alam lamang niya na si Lazaro ay malapit sa Diyos! Kung naunawaan lamang niya na maaaring si Lazaro ay ang Diyos na nagkatawang-tao sa anyo ng mahirap! 

Ang aral para sa atin ay malinaw: huwag nating ipagwalang-bahala ang panaghoy at pagtangis ng mga dukha, sapagkat sa kanilang kahinaan at pangangailangan ay makikita natin ang mukha ng Diyos. Ang mga mahihirap ay hindi pabigat, bagkus sila ay buhay na paalala ng presensya ng Diyos sa ating piling. 

Ilang beses na ba tayong dumaan sa tabi ng ating “Lazaro” sa buhay—ang pulubi sa lansangan, ang kamag-anak na nangangailangan, o ang kapitbahay na tahimik na umiiyak dahil sa kahirapang pinagdadaanan—ngunit hindi man lang natin sila pinansin? 

Bubuksan ba natin ang ating puso at tutugon sa kanila na para bang si Kristo mismo ang ating tinutulungan o mananatili tayong bulag at manhid tulad ng mayamang iyon? – Marino J. Dasmarinas