Ang Mabuting Balita at Repleksyon para sa Setyembre 1 Lunes sa Ika-22 Linggo ng Karaniwang Panahon: Lucas 4:16-30

Mabuting Balita: Lucas 4:16-30

Noong panahong iyon, umuwi si Jesus sa Nazaret na kanyang nilakhan. Gaya ng kanyang kinagawian, pumasok siya sa sinagoga nang Araw ng Pamamahinga. Tumindig siya upang bumasa; at ibinigay sa kanya ang aklat ni Propeta Isaias. 

Binuksan niya ang aklat sa dakong kinasusulatan ng ganito:"Sumasaakin ang Espiritu ng Panginoon, Sapagkat hinirang niya ako upang ipangaral sa mga dukha ang Mabuting Balita.

Sinugo niya ako upang ipahayag sa mga bihag na sila'y lalaya. At sa mga bulag na sila'y makakikita; Upang bigyang-kaluwagan ang mga sinisiil, At ipahayag ang pagliligtas ng Panginoon."  

Binalumbon niya ang Kasulatan, at matapos na isauli sa tagapaglingkod, siya'y naupo. Nakatitig sa kanya ang lahat ng nasa sinagoga. At sinabi niya sa kanila: "Natupad ngayon ang bahaging ito ng Kasulatan samantalang nakikinig kayo." Pinuri siya ng lahat, at namangha sila sa kanyang napakahusay na pananalita. "Hindi ba ito ang anak ni Jose?" tanong nila.  

Kaya't sinabi ni Jesus, "Walang pagsalang babanggitin ninyo sa akin ang kawikaang ito: 'Doktor, gamutin mo ang iyong sarili!' Sasabihin din ninyo sa akin, "Gawin mo naman sa iyong sariling bayan ang mga nabalitaan naming ginawa mo sa Capernaum.' " At nagpatuloy ng pagsasalita si Jesus, "Tandaan ninyo: walang propetang kinikilala sa kanyang sariling bayan.  

Ngunit sinasabi ko sa inyo: maraming babaing balo sa Israel noong kapanahunan ni Elias nang hindi umulan sa loob ng tatlong tao't kalahati at nagkaroon ng taggutom sa buong lupain. Subalit hindi sa kaninuman sa kanila pinapunta si Elias kundi sa isang babaing balo sa Sarepta, sa lupain ng Sidon.  

Sa dinami-dami ng ketongin sa Israel noong kapanahunan ni Eliseo, walang pinagaling isa man sa kanila; si Naaman pang taga-Siria ang pinagaling." Galit na galit ang lahat ng nasa sinagoga nang marinig ito. Nagtindigan sila, at ipinagtabuyan siyang palabas, sa taluktok ng burol na kinatatayuan ng bayan, upang ibulid sa bangin. Ngunit dumaan siya sa kalagitnaan nila at umalis.

+ + + + + + +

Repleksyon:

Naranasan mo na bang bumalik sa lugar ng iyong kabataan?

Ang pagbabalik sa sariling bayan ay laging inaabangan dahil sa init ng pagtanggap ng mga kamag-anak at kaibigan. Isipin mo na lamang kung ilang taon kang hindi nakabalik sa inyong bayan—ano kaya ang mararamdaman mo kapag muling niyakap ka ng iyong mga mahal sa buhay at mga kababata? Tunay na nakagagalak! Ngunit, hindi lahat ng pagbabalik ay puno ng kagalakan; may mga pagbabalik na puno ng sakit at pagtanggi.

Ganito ang naranasan ni Jesus. Sa simula, Siya ay hinangaan at mainit na tinanggap ng Kanyang mga kababayan sapagkat Siya ay nagsalita nang may karunungan at katalinuhan. Ngunit nang Siya ay nagsalita ng mga katotohanang hindi nila matanggap, ang paghanga ay napalitan ng pangungutya, at ang kanilang mainit na pagtanggap ay naging malamig na gaya ng yelo.

Sa kanilang galit, itinaboy nila Siya patungo sa gilid ng burol upang Siya ay ibulid at patayin. Napakasakit isipin! Dumating Siya na may pusong nagmamahal, subalit pagtanggi at poot ang Kanilang sinalubong.

Mga kapatid, ito rin po ang reyalidad ng ating buhay. May mga taong tatanggapin lamang tayo hangga’t sinasabi natin ang gusto nilang marinig, kahit mali, basta’t nakalulugod sa kanilang pandinig. Subalit kapag nagsalita tayo ng katotohanan, maaari tayong kamuhian, itaboy, at tratuhing para bang dala natin ang isang mabigat na sakit. Minsan pa nga, maaari tayong malagay sa panganib.

Ngunit huwag tayong matakot tumindig para sa katotohanan. Sapagkat si Jesus mismo ang nagsabi: “Ako ang Daan, ang Katotohanan, at ang Buhay” (Juan 14:6). Ang pagsunod sa Kanya ay nangangahulugang magsalita ng tama, ilantad ang masama, at magdala ng liwanag sa gitna ng kadiliman—kahit ito’y makasakit o maka-offend. Ang pagsasalita ng katotohanan ay nag-aayos ng mali at nagpapagaling ng sugat. Ito’y gaya ng ilaw na nagbubunyag ng kasalanan, imoralidad, at kasamaan.

Kaya’t manalangin tayo na tulad ni Jesus, manatili tayong matatag sa harap ng pagtanggi. Nawa ang ating mga salita at gawa ay palaging magpahayag ng Kanyang katotohanan at pag-ibig, gaano man ito kahirap tanggapin.

At kung tayo’y matutuksong manahimik dahil sa takot, alalahanin natin na ang pananahimik ay nagbibigay daan para manaig ang kasinungalingan at kasamaan. Maging matapang tayo sa katotohanan, maging maamo sa pag-ibig, at manatiling matibay sa pananampalataya. – Marino J. Dasmarinas