Ang Mabuting Balita para sa Abril 2 Biyernes Santo Pagdiriwang ng Pagpapakasakit ng Panginoon (Pag-aayuno at Abstinensya): Juan 18:1-19-42

Mabuting Balita: Juan 18:1-19-42

1 Lumabas si Jesus kasama ang kanyang mga alagad sa kabilang-ibayo ng sapa ng Kedron. May bukid doon at puma­sok siya roon at ang kanyang mga alagad. 2 Alam din ni Judas na nagkakanulo sa kanya ang lugar dahil doon malimit magtagpo si Jesus at ang kanyang mga alagad. 3 Kaya isinama ni Judas ang tropa ng mga sundalo at mga bantay ng Templo mula sa mga punong-pari at mga Pariseo, at nag­punta sila roon na may mga sulo, ilawan at armas. 4 Alam ni Jesus ang lahat ng sa­sapitin niya kaya lumabas siya at sinabi sa kanila: “Sino’ng hinahanap ninyo?” 5 Sumagot sila sa kanya: “Si Jesus na taga-Nazaret.” Sinabi niya sa kanila: “Ako siya!” Naroon ding kasa­ma nila si Judas na nagkanulo sa kanya.  

6 At nang sabihin ni Jesus sa kani­lang “Ako siya!” napaurong sila at nabuwal sa lupa. 7 Kaya muli niya silang tinanong: “Sino’ng hinahanap ninyo?” Sinabi naman nila: “Si Jesus na taga-Nazaret.” 8 At sumagot si Jesus: “Sinabi ko sa inyong ako siya. Kaya kung ako ang hina­hanap ninyo, pabayaan n’yong makaalis ang mga ito.” 9 Ganito kailangang maganap ang salitang sinabi niya: “Hindi ko iwinala isa man sa mga ibinigay mo sa akin.” 10 May tabak si Simon Pedro, binunot niya ito at tinaga ang utusan ng Punong-pari at tinagpas ang kanang tenga nito. Malko ang pangalan ng utusan. 11 Kaya sinabi ni Jesus kay Pedro: “Ibalik mo ang tabak sa suk­bitan nito. Hindi ko ba iinumin ang kalis na ibinigay sa akin ng Ama?”  

12 Kaya dinakip si Jesus ng tropa, ng kapitan at ng mga bantay ng mga Judio, at iginapos siya. 13 At dinala muna nila siya kay Annas na biyenan ni Caifas na siya namang Punong-pari nang taong iyon. 14 Ngayon, si Caifas ang nagpayo sa mga Judio na mas makabubuting isang tao ang mamatay alang-alang sa samba­yanan. 15 Sumusunod naman kay Jesus si Simon Pedro at ang isa pang alagad. Dahil kilala ng Punong-pari ang alagad na iyon, nakapasok siyang kasabay ni Jesus sa patyo ng Punong-pari. 16 Na­katayo naman sa labas si Simon Pedro, sa may pintuan. Kaya lumabas ang isa pang alagad na kilala ng Punong-pari at kinausap ang babaeng bantay sa pinto at pinasok sa loob si Pedro.  

17 Kaya sinabi kay Pedro ng dala­gitang bantay sa pintuan: “Di ba’t isa ka rin sa mga alagad ng taong ito?” Sumagot siya “Hindi ako!” 18 Nanga­tayo naman ang mga utusan at mga bantay, nagsiga sila at nagpapainit dahil maginaw. Kasama nilang naka­tayo rin si Pedro at nagpa­painit.

19 Siniyasat si Jesus ng Punong-pari tungkol sa kanyang mga alagad at tungkol sa kanyang turo. 20 Sumagot sa kanya si Jesus: “Lantaran akong na­ngu­sap sa mundo. Lagi akong nagtu­turo sa sinagoga’t sa Templo na pinag­ti­tipunan ng lahat ng Judio. Wala akong ipina­ngusap nang palihim. 21 Ba’t ako ang tinatanong n’yo? Ang mga nakarinig sa ipinangusap ko sa kanila ang tanungin n’yo. Siguradong alam nila ang mga sinabi ko.”  

22 Sa pagsagot niya nang ganito, sinampal si Jesus ng isa sa mga bantay na nakatayo roon at sinabi: “Ganyan ka ba sumagot sa Punong-pari? 23 Sinagot siya ni Jesus: “Kung nangusap ako ng masama. Patunayan mong masama; kung mabuti naman, bakit mo ako pinagbuhatan ng kamay?” 24 At nakagapos siyang ipinadala ni Annas kay Caifas na Punong-pari. 25 Ngayon, nakatayo naman si Simon Pedro at nagpapainit. Kaya sinabi nila sa kanya: “Di ba’t isa ka rin sa kanyang mga alagad?” Itinatuwa niya iyon at sinabi: “Hindi ako.” 26 Sina­bi naman ng isa sa mga utusan ng Punong-pari, na kamag-anak ng tinag­pasan ni Pedro ng tenga: “Di ba’t nakita kitang kasama niya sa bukid? 27 Ngunit muli itong itinatuwa ni Pedro. At biglang tumilaok ang tandang.  

• 28 Mula kay Caifas, dinala si Jesus sa palasyo ng gobernador. Umaga na noon at hindi sila pumasok sa palasyo para makakain ng Hapunang Pampas­kuwa, kung hindi’y marurumihan sila ng lugar na iyon. 29 Kaya nilabas sila ni Pilato at tinanong: “Anong sakdal ang dala n’yo laban sa taong ito?” 30 Sumagot sila: “Kung hindi guma­gawa ng masama ang taong ito, hindi sana namin siya ipinaubaya sa iyo.” 31 Kaya sinabi sa kanila ni Pilato: “Kunin n’yo siya, at kayo ang humu­kom sa kanya ayon sa inyong batas.” sinabi naman sa kanya ng mga Judio: “Hindi ipinahi­hintulot sa amin na humatol ng kama­tayan.” 32 Sa gayon magaganap ang salitang sinabi ni Jesus tungkol sa kamatayang ikamamatay niya.  

33 Kaya muling pumasok si Pilato sa palasyo, tinawag si Jesus at sinabi sa kanya: “Ikaw ba ang hari ng mga Judio?” 34 Sumagot si Jesus: “Mula ba sa ’yo ang salitang ito o may nagsabi sa ’yo tungkol sa akin?” 35 Sumagot si Pilato: “Ako ba’y Judio? Ipinaubaya ka sa akin ng mga kalahi mo at ng mga punong-hari. Ano ba’ng ginawa mo?” 36 Sumagot si Jesus: “Hindi sa mun­dong ito galing ang pagkahari ko. Kung sa mundong ito galing ang pagkahari ko, makikibaka sana ang mga tauhan ko upang hindi ako maipaubaya sa mga Judio. Ngunit hindi nga dito galing ang pagkahari ko.”  

37 Kaya sinabi sa kanya ni Pilato: “Eh di hari ka nga?” sumagot si Jesus: “Sinabi mong hari nga ako. Para dito ako isinilang at dahil dito kaya ako dumating sa mundo: upang magpa­tunay sa katoto­ha­nan. Nakikinig sa tinig ko ang bawat makatotohanan.” 38 Sinabi sa kanya ni Pilato: “Ano ang katotohanan?” Pagkasabi nito, lumabas siyang muli sa mga Judio at sinabi sa kanila: “Wala akong matagpuang krimen sa kanya. 39 May kaugalian kayo na pinalalaya ko sa inyo ang isang tao sa araw ng Pas­kuwa. Kaya gusto n’yo bang palayain ko sa inyo ang Hari ng mga Judio?” 40 At muli silang nag­sigawan: “Hindi siya kundi si Barabbas!” Si Barabbas ay tulisan.  

 19  1 Kaya ipinakuha noon ni Pilato si Jesus at ipinahagupit. 2 Pag­ka­­pu­lupot naman ng mga sundalo ng isang koronang tinik, ipinutong ito sa kanyang ulo at binalabalan siya ng kapang pulang-panghari, 3 at nagla­pitan sa kanya sa pagsasabing “Mabu­hay ang Hari ng mga Judio.” At pinag­sasampal nila siya. 4 Nang muling lumabas si Pilato, sinabi niya sa mga Judio: “Narito’t inilabas ko siya sa inyo upang mala­man n’yong wala akong matagpuang krimen sa kanya.” 5 Kaya lumabas si Jesus, suot ang tini­kang korona at ang kapang pulang-panghari. Sinabi sa kanila ni Pilato: “Hayan ang Tao!”  

6 Kaya nang makita siya ng mga punong-pari at mga bantay, nagsi­gawan sila: “Ipako sa krus! Ipako sa krus!” sinabi sa kanila ni Pilato: “Kunin n’yo siya at kayo ang magpako sa krus dahil wala akong matagpuang krimen sa kanya.” 7 Sumagot sa kanya ang mga Judio: “May Batas kami at ayon sa Batas ay dapat siyang mamatay sa­pag­kat ginawa niyang Anak ng Diyos ang kanyang sarili.” 8 Nang marinig ni Pilato ang salitang ito’y lalo siyang natakot. 9 Pumasok siyang muli sa palasyo at tinanong si Jesus: “Tagasaan ka ba?” Wala na­mang isinagot si Jesus sa kanya. 10 Kaya sinabi sa kanya ni Pilato: “Hindi ka ba maki­kipag-usap sa akin? Hindi mo ba alam na may ka­pangyarihan akong palayain ka at may kapang­yarihan ding ipapako ka sa krus?”  

11 Sumagot si Jesus: “Wala kang anumang kapangyarihan sa akin kung hindi ito ibinigay sa iyo mula sa itaas. Kaya mas mabigat ang kasalanan ng nagpaubaya sa akin sa iyo.” 12 Mula noo’y hinangad ni Pilato na palayain siya. Nagsisisigaw naman ang mga Judio: “Kung palayain mo siya, hindi ka kaibigan ng Cesar. Nagsasalita laban sa Cesar ang sinumang guma­gawang hari sa kanyang sarili!” 13 Nang marinig ni Pilato ang mga salitang ito, ipinadala niya sa labas ni Jesus at pinaupo sa luklukan, sa lugar na tinatawag na Lithostrotos, na sa Hebreo’y Gabbatha.  

14 Paghahanda noon ng Paskuwa, magtatanghaling-tapat ang oras. sinabi niya sa mga Judio: “Hayan ang inyong Hari!” 15 Kaya nagsigawan ang mga iyon: “Alisin, alisin, ipako siya sa krus!” Sinabi sa kanila ni Pilato: “Ipa­pako ko ba sa krus ang inyong Hari?” Sumagot ang mga punong-pari: “Wala kaming hari liban sa Cesar.” 16 Kaya noo’y ipinaubaya siya ni Pilato sa kanila upang ipako sa krus.  

Kinuha nila si Jesus. 17 Siya mismo ang nagpasan ng krus at lumabas tungo sa lugar ng kung tawagi’y Pook ng Bungo, na sa Hebreo’y Golgotha. 18 Doon nila siya ipinako sa krus, at kasama niya ang dala­wang iba pa sa magkabila, nasa gitna naman si Jesus. 19 Ipinasulat din ni Pilato ang kara­tula at ipinalagay sa krus. Nasusulat: Jesus na taga-Nazaret, ang Hari ng mga Judio. 20 Marami sa mga Judio ang nakabasa sa karatulang ito dahil malapit sa lunsod ang lugar na pinagpakuan sa krus kay Jesus, at nasusulat iyon sa Hebreo, Latin at Griyego. 21 Kaya sinabi kay Pilato ng mga punong-pari ng mga Judio: “Huwag mong isulat ‘ang Hari ng mga Judio,’ kundi ‘Ito ang nagsabing “Hari ako ng mga Judio.’” 22 Sumagot si Pilato: “Ako ang sumulat at nakasulat na.”  

23 Nang maipako ng mga sundalo si Jesus sa krus, kinuha nila ang kanyang mga damit, at pinaghati sa apat – tig-isang bahagi sa bawat sundalo – at ang tunika. Ngayon, wa­lang tahi ang tunika, at hinabi nang buo mula taas. 24 Kaya pinag-usapan nila: “Huwag natin itong punitin kundi pagsapalaranan natin kung mapa­pa­­kanino.” Gayon kailangang maganap ang kasulatan: Pinagbaha-bahagi nila sa kani-kanila ang aking mga damit, at pinagpalabunutan ang aking suot. Ito nga ang ginawa ng mga sundalo.  

25 Nangakatayo naman sa tabi ng krus ni Jesus ang kanyang ina at ang kapatid na babae ng kanyang ina, si Maria ni Cleofas at si Maria Magdalena. 26 Kaya pagkakita ni Jesus sa ina at sa alagad na mahal niya na nakatayo sa tabi, sinabi niya sa Ina: “Babae, hayan ang anak mo!” 27 pagkatapos ay sinabi naman niya sa alagad: “Hayan ang iyong ina.” At mula sa oras na iyon, tinanggap siya ng alagad sa kanyang tahanan.  

 28 Pagkaraan nito, alam ni Jesus na ngayo’y natupad na ang lahat. Ngunit kailangang maganap ang Kasulatan, at sinabi niya: “Nauuhaw ako!” 29 May sisidlan doon na puno ng maasim na alak. Kaya ikinabit nila sa isopo ang isang esponghang ibinabad sa alak at idiniit sa kanyang bibig. 30 Pagkasipsip ni Jesus ng alak, sinabi niya: “Natupad na!” At pagka­yuko ng ulo’y ibinigay ang espiritu. 31 Dahil paghahanda noon, ayaw ng mga Judio na mamalagi sa krus ang mga katawan sa Araw ng Pahinga sapagkat dakilang araw ang Araw na iyon ng Pahinga. At ipinakiusap nila kay Pilato na baliin ang mga binti ng mga nasa krus at saka alisin.  

32 Kaya pumaroon ang mga sundalo. Binali nila ang mga binti ng una at ng isa pang kasama niyang ipinako sa krus. 33 Ngunit pagsapit nila kay Jesus, nakita nilang patay na siya kaya hindi nila binali ang kanyang mga binti. 34 Gayunma’y sinibat ng isa sa mga sundalo ang kanyang tagiliran, at biglang may umagos na dugo at tubig. 35 Ang nakakita ang nagpapatunay, at totoo ang kanyang patunay. At Siya ang naka­aalam na totoo ang sinasabi niya para maniwala kayo. 36 Gayon kailangang maganap ang Kasulatan: Walang babaliin sa kanyang mga buto. 37 At sinasabi ng isa pang Kasulatan: Pagmamasdan nila ang kanilang sinibat.  

38 Pagkatapos ay nakiusap kay Pilato si Joseng taga-Arimatea – ala­gad nga siya ni Jesus pero palihim dahil sa takot sa mga Judio – upang maalis niya ang katawan ni Jesus. At pinahintulutan siya ni Pilato. Kaya pumaroon siya at inalis ang katawan niya. 39 Pumaroon din si Nicodemo, ang pumaroon kay Jesus nang gabi noong una, may dala siyang pinaghalong mira at aloe, na mga sandaan libra. 40 Kaya kinuha nila ang katawan ni Jesus at binalot iyon sa telang linen kasama ang mga pabango, gaya ng kaugalian ng mga Judio sa paglilibing. 41Ngayon, may hardin sa lugar na pinagpakuan sa kanya at sa hardin nama’y may libingang bago na wala pang nailalagay roon. 42 Kaya dahil Paghahanda ng mga Judio at dahil malapit ang libingan – doon nila inilagay si Jesus. 

Reflection for April 1 Holy Thursday Evening Mass of the Lord’s Supper: John 13:1-15

Gospel: John 13:1-15

Before the feast of Passover, Jesus knew that his hour had come to pass from this world to the Father. He loved his own in the world and he loved them to the end. The devil had already induced Judas, son of Simon the Iscariot, to hand him over. So, during supper, fully aware that the Father had put everything into his power and that he had come from God and was returning to God, he rose from supper and took off his outer garments.  

He took a towel and tied it around his waist. Then he poured water into a basin and began to wash the disciples’ feet and dry them with the towel around his waist. He came to Simon Peter, who said to him, “Master, are you going to wash my feet?” Jesus answered and said to him, “What I am doing, you do not understand now, but you will understand later.” Peter said to him, “You will never wash my feet.” Jesus answered him, “Unless I wash you, you will have no inheritance with me.”  

Simon Peter said to him, “Master, then not only my feet, but my hands and head as well.” Jesus said to him, “Whoever has bathed has no need except to have his feet washed, for he is clean all over; so you are clean, but not all.” For he knew who would betray him; for this reason, he said, “Not all of you are clean.”  

So when he had washed their feet and put his garments back on and reclined at table again, he said to them, “Do you realize what I have done for you? You call me ‘teacher’ and ‘master,’ and rightly so, for indeed I am. If I, therefore, the master and teacher, have washed your feet, you ought to wash one another’s feet. I have given you a model to follow, so that as I have done for you, you should also do.”

+ + + + + +

Reflection:

Would you be willing to emulate the humility of Jesus?  

Aside from being the son of God, What is the secret of the endless longevity of Jesus’ teachings? Countless people have already belittled Jesus as an ordinary human. Yet His legacy and teachings still echoes until this very moment and will continue to echo until eternity. What is the secret of the permanence of Jesus’ teachings?  

The secret is in His Self-sacrifice, the secret is in His humility. Jesus never thought of His own safety, He never created any comfort zones or anything that would ensure His safety.  He instead blazed the trail of Self-sacrifice and Humility.  

In His self-sacrifice Jesus instituted this very day the Eucharist or the first Mass to humbly keep alive Himself and His teachings. He did this for us to have something to hold on as we face the many battles and struggles of our lives. Thus, He continuously strengthens us every time we make ourselves present in the sacrifice of the Holy Mass. And He nourishes us every time we partake of His Body and Blood during Holy Communion.  

By His humility Jesus’ embodied servant leadership. He showed the twelve apostles and us also how it is to truly serve. He washed the feet of the apostles to signify to them that they must do the same to those whom they will be serving. That they would only become true leaders the moment they learn to give their lives in humble service for others.  

Are you willing to follow the trail of Jesus’ Self-sacrifice and Humility? If you are willing your legacy will forever be etched in the hearts of those who know you   and they will remember you with fondness. – Marino J. Dasmarinas    

Ang Mabuting Balita para sa Abril 1 Huwebes Santo Misa ng Pagtatakipsilim ng Panginoon: Juan 13:1-15

Mabuting Balita: Juan 13:1-15

Bago magpiyesta ng Paskuwa, alam ni Jesus na duma­ting na ang kanyang oras para tumawid mula sa mundong ito tungo sa Ama, sa pagmamahal niya sa mga sariling kanya na nasa mundo, minahal niya sila hanggang kaganapan. • 2 Naghahapunan sila at naisilid na ng diyab­lo sa kalooban ni Judas na anak ni Simon Iskariote na ipagkanulo siya. 3 Alam naman ni Jesus na ipinag­kaloob ng Ama sa kanyang mga kamay ang lahat, at mula sa Diyos siya galing at sa Diyos siya pabalik.  

4 Kaya tumindig siya mula sa hapunan at hinubad ang panlabas na damit, at pagka­kuha ng tuwalya ay ibi­nigkis sa sarili. 5 Pagkatapos ay nag­buhos siya ng tubig sa hugasan, at sinimulang hugasan ang mga paa ng mga alagad at punasan ng tuwalyang na­kabigkis sa kanya.

6 Nang lumapit siya kay Simon Pedro, sinabi nito sa kanya: “Pangi­noon, ikaw ba ang mag­hu­hu­gas sa aking mga paa?” 7 Sumagot si Jesus: “Hindi mo alam ngayon ang ginagawa ko pero mauuna­waan mo makaraan ang mga ito.” 

8 Sinabi sa kanya ni Pedro: “Hinding-hindi mo kailanman huhugasan ang aking mga paa.” Sumagot si Jesus sa kanya: “Kung hindi kita huhu­gasan, hindi ka makababahagi sa akin.” 9 Sinabi sa kanya ni Simon Pedro: “Pangi­noon, hindi lamang ang mga paa ko kundi pati na ang mga kamay at ulo.” 10 Sinabi sa kanya ni Jesus: “Mga paa lamang ang kailangang hugasan ng naligo na dahil malinis na ang buo niyang sarili. Malinis nga kayo pero hindi lahat.” 11 Alam ni Jesus ang mag­kakanulo sa kanya. Dahil dito kaya niya sinabing: “Hindi lahat kayo’y malinis.” 

12 Kaya nang mahugasan niya ang kanilang mga paa, kinuha niya ang kanyang panlabas na damit at bumalik sa hapag, at sinabi niya sa kanila: “Nauu­nawaan n’yo ba ang ginawa ko sa inyo? 13Tinatawag n’yo akong ‘Guro’ at ‘Pangi­noon.’ At tama ang pagsasabi ninyo: ako nga. 14 Kaya kung hinu­gasan ko ang inyong mga paa, akong Panginoon at Guro, gayundin kayo dapat mag­hugasan ng mga paa ng isa’t isa. 15 Isang halimbawa ang ibinigay ko sa inyo upang gawin din ninyo gaya ng ginawa ko sa inyo.

Reflection for March 31 Wednesday of Holy Week: Matthew 26:14-25

Gospel: Matthew 26:14-25

One of the Twelve, who was called Judas Iscariot, went to the chief priests and said, "What are you willing to give me if I hand him over to you?" They paid him thirty pieces of silver, and from that time on he looked for an opportunity to hand him over.  

On the first day of the Feast of Unleavened Bread, the disciples approached Jesus and said, "Where do you want us to prepare for you to eat the Passover?" He said, "Go into the city to a certain man and tell him, 'The teacher says, My appointed time draws near; in your house I shall celebrate the Passover with my disciples.'" The disciples then did as Jesus had ordered, and prepared the Passover.  

When it was evening, he reclined at table with the Twelve. And while they were eating, he said,

"Amen, I say to you, one of you will betray me." Deeply distressed at this, they began to say to him one after another, "Surely it is not I, Lord?" He said in reply, "He who has dipped his hand into the dish with me is the one who will betray me. The Son of Man indeed goes, as it is written of him, but woe to that man by whom the Son of Man is betrayed. It would be better for that man if he had never been born." Then Judas, his betrayer, said in reply, "Surely it is not I, Rabbi?" He answered, "You have said so."

+ + + + + + +

Reflection:

What happened to Judas Iscariot? He killed himself, what if instead of killing himself Judas simply approached Jesus and said, I’m sorry Lord for betraying you. How would have Jesus reacted? Jesus would have forgiven him but the sad part is to humble himself before Jesus never came to Judas' contemplation.  

For thirty pieces of silver Judas Iscariot sold His soul to the devil. Obviously Judas loved money more than the Lord otherwise he would not have betrayed Jesus. Indeed, the love of money is the root of every evil. Because of this greed, some have wandered away from the faith, bringing on themselves afflictions of every kind (1 Timothy 6:10).  

What power does money have that many of us are willing to sell our souls to the devil so that we could have it? What power does money have that many of us are punishing ourselves to the detriment of our health just to have it.  Money per see is not evil it becomes evil when we greed for it and when we allow it to possess us. But what price are we willing to pay just to have money? Judas betrayed the Lord and eventually destroyed his very life for his greed for money.  

There’s always a heavy price to pay when we allow ourselves to be possessed by our greed for money. Just observed those people who are greedy with money what happened to them? Where are they now? This betrayal of Judas courtesy of thirty pieces of silver sends us a chilling lesson. That our greed and love for money will bring us no good it would bring us only misery and countless more miseries.  

All the money in this will not buy us harmony in the family; all the money in this world will not buy us peace of mind and so forth. – Marino J. Dasmarinas 

Ang Mabuting Balita para sa Marso 31 Miyerkules Santo: Mateo 26:14-25

 

Mabuting Balita: Mateo 26:14-25

14 Pumunta sa mga punong-pari ang isa sa Labindalawa, ang tinatawag na Judas Iskariote, at sinabi: 15 “Mag­kano ang ibibigay ninyo sa akin kung ibibigay ko siya sa inyo?” Inalok nila ito ng tat­lumpung baryang pilak, 16 at mula noon, naghanap ito ng pag­kakataong maipag­kanulo siya. 

17 Sa unang araw ng Piyesta ng Tinapay na Walang Leba­dura, lumapit kay Jesus ang mga alagad at sinabi sa kanya: “Saan mo kami gustong maghanda ng Hapunang Pam­pas­kuwa para sa iyo?” 18 Sumagot si Jesus: “Puntahan ninyo ang lalaking ito sa lunsod at sabihin sa kanya: ‘Sinasabi ng Guro: malapit na ang oras ko at sa bahay mo ako magdiriwang ng Paskuwa kasama ng aking mga alagad’.” 

19 At ginawa ng mga alagad ang lahat ng iniutos ni Jesus at inihanda ang Pas­kuwa. 20 Pagkalubog ng araw, nasa hapag si Jesus kasama ng Labindalawa. 21 Ha­bang kumakain sila, sinabi ni Jesus: “Talagang sinasabi ko sa inyo: ipagka­kanulo ako ng isa sa inyo.” 22 Lubha silang nalungkot at nagta­nong ang bawat isa: “Ako ba, Panginoon?” 

23 Sumagot siya: “Ang kasabay kong nagsawsaw ng tinapay sa plato ang magkakanulo sa akin. 24 Pa­tuloy sa kan­yang daan ang Anak ng Tao ayon sa isi­nulat tungkol sa kanya ngunit kawawa ang nagkakanulo sa Anak ng Tao; mas mabuti pa para sa taong ito kung hindi na siya ipinanganak pa.” 25 Nagtanong din si Judas na magka­ka­nulo sa kanya: “Ako ba, Guro?” Sumagot si Jesus: “Ikaw na ang nag­sabi.”

1Reflection for March 30 Tuesday of Holy Week: John 13:21-33, 36-38

Gospel: John 13:21-33, 36-38

Reclining at table with his disciples, Jesus was deeply troubled and testified, “Amen, amen, I say to you, one of you will betray me.” The disciples looked at one another, at a loss as to whom he meant. One of his disciples, the one whom Jesus loved, was reclining at Jesus’ side. So Simon Peter nodded to him to find out whom he meant. He leaned back against Jesus’ chest and said to him, “Master, who is it?” Jesus answered, “It is the one to whom I hand the morsel after I have dipped it.” 

So he dipped the morsel and took it and handed it to Judas, son of Simon the Iscariot. After Judas took the morsel, Satan entered him. So Jesus said to him, “What you are going to do, do quickly.” Now none of those reclining at table realized why he said this to him. Some thought that since Judas kept the money bag, Jesus had told him, “Buy what we need for the feast,” or to give something to the poor. So Judas took the morsel and left at once. And it was night. 

When he had left, Jesus said, “Now is the Son of Man glorified, and God is glorified in him. If God is glorified in him, God will also glorify him in himself, and he will glorify him at once. My children, I will be with you only a little while longer. You will look for me, and as I told the Jews, ‘Where I go you cannot come,’ so now I say it to you.” 

Simon Peter said to him, “Master, where are you going?” Jesus answered him, “Where I am going, you cannot follow me now, though you will follow later.” Peter said to him, “Master, why can I not follow you now? I will lay down my life for you.” Jesus answered, “Will you lay down your life for me? Amen, amen, I say to you, the cock will not crow before you deny me three times.”

+ + + + + +

Reflection:

Would you agree that there are times that you sin and thus betray the Lord? 

Whether we admit it not there are really times that we succumb to the temptation of Satan. Thus, we sin and we create distance between us and the Lord Jesus Christ. However, even if we sin or betray the Lord we still are not beyond redemption. Jesus loves us so dearly that He will always forgive us no matter how many times we sin or betray Him. 

In the gospel we read about Jesus alluding to His betrayal by Judas, son of Simon the Iscariot. How could Judas betray his Lord and Master? It seems unthinkable for this apostle to betray his teacher and master but it happened. Why? This is for the reason that Judas allowed Satan to take control of him. 

But what is sad in Judas betrayal is it led to his self-inflicted death. Judas could have returned to the Lord but he did not he instead chose to wallow in desperation and it culminated by his suicide. If only Judas knew that Jesus was waiting for his return he would not have killed himself. 

As long as we exist in this world Satan and his many sinful enticements would always be there to temp us. And many of us would succumb to these sinful temptations. However we must not forget that no matter how grave our sins are we are not beyond redemption. 

The Lord Jesus is always waiting for us to go back to Him! He is ever ready to embrace us again with His Forgiveness, Mercy and unconditional Love. – Marino J. Dasmarinas

Ang Mabuting Balita para sa Marso 30 Martes Santo: Juan 13:21-33, 36-38

Mabuting Balita: Juan 13:21-33, 36-38

21Nang masabing gayon ni Jesus, siya'y nagulumihanan sa espiritu, at pinatotohanan, at sinabi, Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, na ako'y ipagkakanulo ng isa sa inyo. 22Ang mga alagad ay nangagtingintinginan, na nangagaalinlangan kung kanino niya sinasalita. 23Sa dulang ay may isa sa kaniyang mga alagad, na minamahal ni Jesus na nakahilig sa sinapupunan ni Jesus. 24Hinudyatan nga siya ni Simon Pedro, at sinabi sa kaniya, Sabihin mo sa amin kung sino ang sinasalita niya.  

25Ang nakahilig nga sa dibdib ni Jesus ay nagsabi sa kaniya, Panginoon, sino yaon? 26Sumagot nga si Jesus, Yaong aking ipagsawsaw at bigyan ng tinapay ay siya nga. Kaya't nang maisawsaw niya ang tinapay, ay kinuha niya at ibinigay niya kay Judas, na anak ni Simon Iscariote. 27At pagkatapos na maisubo, si Satanas nga ay pumasok sa kaniya.  

Sinabi nga sa kaniya ni Jesus, Ang ginagawa mo, ay gawin mong madali. 28Hindi nga natalastas ng sinomang nasa dulang kung sa anong kadahilanan sinalita niya ito. 29Sapagka't iniisip ng ilan, na sapagka't si Judas ang may tangan ng supot, ay sinabi ni Jesus sa kaniya, Bumili ka ng mga bagay na ating kailangan sa pista; o, magbigay siya ng anoman sa mga dukha. 30Nang kaniya ngang matanggap ang subo ay umalis agad: at noo'y gabi na.  

31Nang siya nga'y makalabas na, ay sinabi ni Jesus, Ngayon ay niluluwalhati ang Anak ng tao, at ang Dios ay niluluwalhati sa kaniya: 32At luluwalhatiin siya ng Dios sa kaniyang sarili, at pagdaka'y luluwalhatiin siya niya. 33Maliliit na anak, sumasa inyo pa ako ng kaunting panahon. Ako'y inyong hahanapin: at gaya ng sinabi ko sa mga Judio, Sa paroroonan ko, ay hindi kayo mangakaparoon: gayon ang sinasabi ko sa inyo ngayon.  

36Sinabi sa kaniya ni Simon Pedro, Panginoon, saan ka paroroon? Sumagot si Jesus, Sa paroroonan ko, ay hindi ka makasusunod sa akin ngayon: nguni't pagkatapos ay makasusunod ka. 37Sinabi sa kaniya ni Pedro, Panginoon, bakit hindi ako makasusunod sa iyo ngayon? Ang aking buhay ay ibibigay ko dahil sa inyo. 38Sumagot si Jesus. Ang buhay mo baga'y iyong ibibigay dahil sa akin? Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa iyo, Hindi titilaok ang manok, hanggang ikaila mo akong makaitlo.  

Reflection for March 29 Monday of Holy Week: John 12:1-11

Gospel: John 12:1-11

Six days before Passover Jesus came to Bethany, where Lazarus was, whom Jesus had raised from the dead. They gave a dinner for him there, and Martha served, while Lazarus was one of those reclining at table with him. Mary took a liter of costly perfumed oil made from genuine aromatic nard and anointed the feet of Jesus and dried them with her hair; the house was filled with the fragrance of the oil.  

Then Judas the Iscariot, one of his disciples, and the one who would betray him, said, "Why was this oil not sold for three hundred days' wages and given to the poor?" He said this not because he cared about the poor but because he was a thief and held the money bag and used to steal the contributions. So Jesus said, "Leave her alone. Let her keep this for the day of my burial. You always have the poor with you, but you do not always have me."  

The large crowd of the Jews found out that he was there and came, not only because of him, but also to see Lazarus, whom he had raised from the dead. And the chief priests plotted to kill Lazarus too, because many of the Jews were turning away and believing in Jesus because of him.

+ + + + + + +

Reflection:

Is money at the top of your priority list?  

Money was always in the mind of Judas, his obsession to possess it drove him to betray Jesus. If only Judas learned to detach himself from the love of money he would not have encountered a gruesome death. But he chose to be enslaved by money.  

Martha did not chose money over Jesus she instead preferred to serve Jesus. The same is true with Mary and Lazarus, she preferred to anoint Jesus with expensive perfume, while Lazarus was with Jesus on the table.  

If we want our lives to be serene and peaceful let us always prefer Jesus over the desire to have money. For example, which would you choose to go to Sunday Mass or to go somewhere else to earn money?  

Money will never satisfy us, the more that we have money the more that we would desire it.  And there is no end to the viciousness of this cycle brought about by our loved for money. The more that we desire money that more that our lives would become complicated, stress-filled and problematic.  

Try detaching yourself from the love of money and subsequently begin attaching yourself to the good Lord. And see for yourself the big positive impact that it will bring into your life. – Marino J. Dasmarinas 

Ang Mabuting Balita para sa Marso 29 Lunes Santo: Juan 12:1-11

Mabuting Balita: Juan 12:1-11

Anim na araw nga bago magpaskua ay naparoon si Jesus sa Betania, na kinaroroonan ni Lazaro, na ibinangon ni Jesus mula sa mga patay. Kaya't iginawa siya doon ng isang hapunan: at si Marta ay naglilingkod; datapuwa't si Lazaro ay isa sa nangakaupo sa pagkain na kasalo niya.  

Si Maria nga'y kumuha ng isang libra ng unguentong taganas na nardo, na totoong mahalaga, at pinahiran ang mga paa ni Jesus, at kinuskos ang kaniyang mga paa ng kaniyang mga buhok: at ang bahay ay napuno ng amoy ng unguento. Datapuwa't si Judas Iscariote, na isa sa kaniyang mga alagad, na sa kaniya'y magkakanulo, ay nagsabi, Bakit hindi ipinagbili ang unguentong ito ng tatlong daang denario, at ibigay sa mga dukha?  

Ito'y sinabi nga niya, hindi sapagka't ipinagmalasakit niya ang mga dukha; kundi sapagka't siya'y magnanakaw, at yamang nasa kaniya ang supot ay kinukuha niya ang doon ay inilalagay. Sinabi nga ni Jesus, Pabayaan ninyong ilaan niya ito ukol sa araw ng paglilibing sa akin. Sapagka't ang mga dukha ay laging nasa inyo; nguni't ako'y hindi laging nasa inyo.  

Ang karaniwang mga tao nga sa mga Judio ay naalaman na siya'y naroroon: at sila'y nagsiparoon, hindi dahil kay Jesus lamang, kundi upang makita nila si Lazaro naman, na muling ibinangon niya mula sa mga patay. Datapuwa't nangagsanggunian ang mga pangulong saserdote upang kanilang maipapatay pati si Lazaro; Sapagka't dahil sa kaniya'y marami sa mga Judio ang nagsisialis at nagsisipanampalataya kay Jesus.

Reflection for Sunday March 28, Palm Sunday of the Passion of the Lord: Mark 14:1—15:47 (or 15:1-39)

Gospel: Mark 14:1—15:47 (or 15:1-39)

The Passover and the Feast of Unleavened Bread were to take place in two days’ time. So the chief priests and the scribes were seeking a way to arrest him by treachery and put him to death. They said, “Not during the festival, for fear that there may be a riot among the people.”  

When he was in Bethany reclining at table in the house of Simon the leper a woman came with an alabaster jar of perfumed oil costly genuine spikenard. She broke the alabaster jar and poured it on his head. There were some who were indignant. “Why has there been this waste of perfumed oil? It could have been sold for more than three hundred days’ wages and the money given to the poor.” They were infuriated with her. Jesus said, “Let her alone. Why do you make trouble for her? She has done a good thing for me. The poor you will always have with you,  and whenever you wish you can do good to them,  but you will not always have me. She has done what she could. She has anticipated anointing my body for burial. Amen, I say to you, wherever the gospel is proclaimed to the whole world, what she has done will be told in memory of her.”  

Then Judas Iscariot, one of the Twelve, went off to the chief priests to hand him over to them. When they heard him they were pleased and promised to pay him money. Then he looked for an opportunity to hand him over.  

On the first day of the Feast of Unleavened Bread,  when they sacrificed the Passover lamb,  his disciples said to him, “Where do you want us to go and prepare for you to eat the Passover?” He sent two of his disciples and said to them,  Go into the city and a man will meet you, carrying a jar of water. Follow him. Wherever he enters, say to the master of the house, ‘The Teacher says, “Where is my guest room where I may eat the Passover with my disciples?” Then he will show you a large upper room furnished and ready. Make the preparations for us there.” The disciples then went off, entered the city,  and found it just as he had told them;  and they prepared the Passover.  

When it was evening, he came with the Twelve. And as they reclined at table and were eating, Jesus said, “Amen, I say to you, one of you will betray me, one who is eating with me.” They began to be distressed and to say to him, one by one, “Surely it is not I?” He said to them, “One of the Twelve, the one who dips with me into the dish. For the Son of Man indeed goes, as it is written of him, but woe to that man by whom the Son of Man is betrayed. It would be better for that man if he had never been born.”  

While they were eating, he took bread, said the blessing, broke it, and gave it to them, and said, “Take it; this is my body.” Then he took a cup, gave thanks, and gave it to them, and they all drank from it. He said to them, “This is my blood of the covenant, which will be shed for many.

Amen, I say to you, I shall not drink again the fruit of the vine until the day when I drink it new in the kingdom of God.” Then, after singing a hymn, they went out to the Mount of Olives.  

Then Jesus said to them, “All of you will have your faith shaken, for it is written: I will strike the shepherd, and the sheep will be dispersed. But after I have been raised up, I shall go before you to Galilee.”Peter said to him, “Even though all should have their faith shaken, mine will not be.” Then Jesus said to him, “Amen, I say to you, this very night before the cock crows twice you will deny me three times.” But he vehemently replied, “Even though I should have to die with you,

I will not deny you.” And they all spoke similarly. Then they came to a place named Gethsemane,  and he said to his disciples, “Sit here while I pray.” He took with him Peter, James, and John, and began to be troubled and distressed. Then he said to them, “My soul is sorrowful even to death.  

Remain here and keep watch.” He advanced a little and fell to the ground and prayed that if it were possible the hour might pass by him; he said, “Abba, Father, all things are possible to you. Take this cup away from me, but not what I will but what you will. When he returned he found them asleep. He said to Peter, “Simon, are you asleep? Could you not keep watch for one hour? Watch and pray that you may not undergo the test. The spirit is willing but the flesh is weak.” Withdrawing again, he prayed, saying the same thing. Then he returned once more and found them asleep, for they could not keep their eyes open and did not know what to answer him. He returned a third time and said to them, “Are you still sleeping and taking your rest? It is enough. The hour has come. Behold, the Son of Man is to be handed over to sinners. Get up, let us go. See, my betrayer is at hand.”  

Then, while he was still speaking, Judas, one of the Twelve, arrived, accompanied by a crowd with swords and clubs who had come from the chief priests, the scribes, and the elders. His betrayer had arranged a signal with them, saying, “The man I shall kiss is the one; arrest him and lead him away securely.” He came and immediately went over to him and said, “Rabbi.” And he kissed him. At this they laid hands on him and arrested him. One of the bystanders drew his sword, struck the high priest’s servant, and cut off his ear. Jesus said to them in reply, “Have you come out as against a robber, with swords and clubs, to seize me? Day after day I was with you teaching in the temple area, yet you did not arrest me; but that the Scriptures may be fulfilled.” And they all left him and fled. Now a young man followed him wearing nothing but a linen cloth about his body. They seized him, but he left the cloth behind and ran off naked.  

They led Jesus away to the high priest, and all the chief priests and the elders and the scribes came together. Peter followed him at a distance into the high priest’s courtyard and was seated with the guards, warming himself at the fire.The chief priests and the entire Sanhedrin kept trying to obtain testimony against Jesus in order to put him to death, but they found none. Many gave false witness against him, but their testimony did not agree. Some took the stand and testified falsely against him, alleging, “We heard him say, ‘I will destroy this temple made with hands and within three days I will build another not made with hands.’” Even so their testimony did not agree.  

The high priest rose before the assembly and questioned Jesus, saying, “Have you no answer? What are these men testifying against you?” But he was silent and answered nothing. Again the high priest asked him and said to him, “Are you the Christ, the son of the Blessed One?” Then Jesus answered, “I am; and ‘you will see the Son of Man seated at the right hand of the Power and coming with the clouds of heaven.’ At that the high priest tore his garments and said, “What further need have we of witnesses? You have heard the blasphemy. What do you think?” They all condemned him as deserving to die. Some began to spit on him. They blindfolded him and struck him and said to him, “Prophesy!” And the guards greeted him with blows.  

While Peter was below in the courtyard, one of the high priest’s maids came along. Seeing Peter warming himself, she looked intently at him and said, “You too were with the Nazarene, Jesus.” But he denied it saying, “I neither know nor understand what you are talking about.” So he went out into the outer court. Then the cock crowed. The maid saw him and began again to say to the bystanders, “This man is one of them.” Once again he denied it. A little later the bystanders said to Peter once more, “Surely you are one of them; for you too are a Galilean.” He began to curse and to swear, “I do not know this man about whom you are talking.” And immediately a cock crowed a second time. Then Peter remembered the word that Jesus had said to him, “Before the cock crows twice you will deny me three times.” He broke down and wept.  

As soon as morning came, the chief priests with the elders and the scribes, that is, the whole Sanhedrin held a council. They bound Jesus, led him away, and handed him over to Pilate.Pilate questioned him, “Are you the king of the Jews?” He said to him in reply, “You say so.” The chief priests accused him of many things. Again Pilate questioned him, “Have you no answer? See how many things they accuse you of.” Jesus gave him no further answer, so that Pilate was amazed.  

Now on the occasion of the feast he used to release to them one prisoner whom they requested. A man called Barabbas was then in prison along with the rebels who had committed murder in a rebellion. The crowd came forward and began to ask him to do for them as he was accustomed. Pilate answered, “Do you want me to release to you the king of the Jews?” For he knew that it was out of envy that the chief priests had handed him over. But the chief priests stirred up the crowd to have him release Barabbas for them instead. Pilate again said to them in reply, “Then what do you want me to do with the man you call the king of the Jews?” They shouted again, “Crucify him.” Pilate said to them, “Why? What evil has he done?” They only shouted the louder, “Crucify him.” So Pilate, wishing to satisfy the crowd, released Barabbas to them and, after he had Jesus scourged, handed him over to be crucified.  

The soldiers led him away inside the palace, that is, the praetorium, and assembled the whole cohort. They clothed him in purple and, weaving a crown of thorns, placed it on him. They began to salute him with, AHail, King of the Jews!” and kept striking his head with a reed and spitting upon him. They knelt before him in homage. And when they had mocked him, they stripped him of the purple cloak, dressed him in his own clothes, and led him out to crucify him.  

They pressed into service a passer-by, Simon, a Cyrenian, who was coming in from the country, the father of Alexander and Rufus, to carry his cross.  

They brought him to the place of Golgotha — which is translated Place of the Skull —They gave him wine drugged with myrrh, but he did not take it. Then they crucified him and divided his garments  by casting lots for them to see what each should take. It was nine o’clock in the morning when they crucified him. The inscription of the charge against him read, “The King of the Jews.” With him they crucified two revolutionaries, one on his right and one on his left. Those passing by reviled him, shaking their heads and saying, “Aha! You who would destroy the temple and rebuild it in three days, save yourself by coming down from the cross.” Likewise the chief priests, with the scribes, mocked him among themselves and said, “He saved others; he cannot save himself. Let the Christ, the King of Israel, come down now from the cross that we may see and believe.” Those who were crucified with him also kept abusing him.  

At noon darkness came over the whole land until three in the afternoon. And at three o’clock Jesus cried out in a loud voice, “Eloi, Eloi, lemasabachthani?” which is translated, “My God, my God, why have you forsaken me?” Some of the bystanders who heard it said, “Look, he is calling Elijah. One of them ran, soaked a sponge with wine, put it on a reed and gave it to him to drink saying, “Wait, let us see if Elijah comes to take him down.” Jesus gave a loud cry and breathed his last.  

Here all kneel and pause for a short time.  

The veil of the sanctuary was torn in two from top to bottom. When the centurion who stood facing him saw how he breathed his last he said, “Truly this man was the Son of God!” There were also women looking on from a distance. Among them were Mary Magdalene,  Mary the mother of the younger James and of Joses, and Salome. These women had followed him when he was in Galilee and ministered to him. There were also many other women who had come up with him to Jerusalem.  

When it was already evening, since it was the day of preparation, the day before the sabbath, Joseph of Arimathea, a distinguished member of the council, who was himself awaiting the kingdom of God, came and courageously went to Pilate and asked for the body of Jesus. Pilate was amazed that he was already dead. He summoned the centurion and asked him if Jesus had already died. And when he learned of it from the centurion, he gave the body to Joseph. Having bought a linen cloth, he took him down, wrapped him in the linen cloth, and laid him in a tomb that had been hewn out of the rock. Then he rolled a stone against the entrance to the tomb. Mary Magdalene and Mary the mother of Joses watched where he was laid.

+ + + + + + +

Reflection:

Imagine the scene of Jesus’ triumphant entry to Jerusalem. Imagine that you’re there spreading your own cloak and waiving your own palm. While shouting hosanna, hosanna in the highest! To honor Him as He pass by you on a donkey. The mood is festive isn’t it?  

But after a few days the festiveness is replaced by somberness and isolation. The crowd shouting hosanna, hosanna has suddenly evaporated like the dew in the morning.  The crowd that has been with Jesus in His healing ministry was nowhere to be found. Where were they when Jesus needed them most? They simply abandoned Jesus because He was not doing anymore miracles and healings.  

They were the same crowd who allowed themselves to be dictated by the chief priests. That is why they shouted to release Barabbas instead of Jesus. And ironically the same crowd who loudly shouted: Crucify Him! Crucify him! With their betrayal Jesus’ went through His passion and death on the cross.  

Who are this modern day crowd? It’s no other than many of us if not all of us. We only acknowledge Jesus in our triumphs and victories, we recognize Jesus during the happy episodes of our lives and when we are in need of His help and guidance. But when we undergo trials and testing we sometimes question the Lord why we have to go through this challenging episode/s in our lives.  

We are in an extra ordinary time right now caused by this Covid-19 pandemic which has been continuously ravaging our country and our lives for more than a year right now. Let us use this Holy Week to pray, let us ask the Lord to heal our wounded land and people for everything is possible with God.  

We therefore have to watch online all the liturgical celebrations this Holy Week.   Let us begin today Palm Sunday until the Paschal/Easter Triduum (The Mass of the Lord’s Supper during Holy Thursday, the veneration of the cross during Good Friday and the Vigil Mass of the Lord’s Resurrection during Saturday evening).   

Let us make the most of this Holy week by strongly re-establishing our WIFI connection with God for we would always survive all the trials that we are going thru if we are always connected with Him. – Marino J. Dasmarinas

Ang Mabuting Balita para sa Linggo Marso 28, LInggo ng Palaspas sa Pagpapakasakit ng Panginoon: Marcos 14:1—15:47 (or 15:1-39)

Mabuting Balita: Marcos 14:1—15:47 (or 15:1-39)

1 Dalawang araw bago mag-Paskuwa at mag-Piyesta ng Tinapay na Walang Lebadura, nag­sikap ang mga punong-pari at mga guro ng Batas na gumawa ng pakana para ma­huli at mapatay si Jesus. 2 Ngu­nit sinabi nila: “Hindi ngayon sa piyestang ito, at baka magkagulo ang mga tao.” 3 Nang nasa Betania si Jesus at na­sa hapag sa bahay ni Simong ke­to­ngin, isang babae ang lumapit sa kanya, dala-dala ang isang sisidlang may purong pa­bangong-mira. Binasag niya ang sisidlan at ibinuhos ito sa ulo ni Jesus. 4 Kaya may ilang nagalit at kanilang si­nabi: “Bakit sinasayang ang pabangong ito! 5 Ma­ipagbibili sana ang mirang ito nang higit pa sa tatlundaang denaryo at maibibigay sa mga dukha.” At nagbulung-bulungan sila laban sa babae. 

6 Sinabi naman ni Jesus: “Bakit ninyo siya ginugulo? Huwag ninyo siyang paki­alaman. Mabuting gawain ang ginawa niya sa akin. 7 Ang mga dukha’y laging nasa inyo at matutulu­ngan ninyo sila ka­ilanman ninyo naisin pero ako’y hindi la­ging nasa inyo. 8 Ginawa niya ang para sa kanya: ini­handa na niya ngayon pa man ang aking katawan para sa pag­­li­libing. 9 Tala­­gang sinasabi ko sa inyo: saan man ipahayag ang Ebang­helyo – sa buong daigdig – mababanggit din ang ginawa niya sa akin bilang pag-alaala sa kanya.” 

10 At pumunta sa mga punong-pari si Judas Iskariote na isa sa Labin­dalawa para ibigay si Jesus sa kanila. 11 Natu­wa sila sa pagkarinig sa kanya at nanga­kong bibigyan siya ng pera. Kaya nag­hanap siya ng pagkakataong ma­ipag­kanulo siya. 12 Sa unang araw ng Piyesta ng Tinapay na Walang Lebadura, nang ki­na­katay ang mga tupang pampaskuwa, sinabi kay Jesus ng kan­yang mga alagad: “Saan mo kami gus­tong pumunta para maghanda ng Ha­pu­nang Pampaskuwa para sa iyo?” 13 Kaya ipinadala niya ang dalawa sa kanyang mga alagad sa pagsasabing: “Pag­­punta ninyo sa lunsod, sasalu­­­­­­bungin kayo ng isang lalaking may pasang isang ba­ngang tubig. Sumunod kayo sa kanya 14 at sabihin ninyo sa may-ari ng bahay na pupun­tahan niya, ‘Ito ang sabi ng Guro: Nasaan ang ku­warto para sa akin para pag­saluhan namin ng aking mga alagad ang Hapu­nang Pam­pas­kuwa?’ 15 Ituturo niya sa inyo ang isang malawak na silid sa itaas na ayos na at may mga kagamitan. Doon kayo mag­handa para sa atin.”  

16 Umalis nga ang mga alagad at pu­mun­ta sa lunsod at nakita ang sinabi ni Jesus sa kanila, at inihanda nila ang Paskuwa. 17 Pagkalubog ng araw, dumating si Jesus kasama ang Labindalawa. 18 Ha­bang nasa hapag sila at kumakain, si­nabi ni Jesus: “Talagang sinasabi ko sa inyo: ipag­kakanulo ako ng isa sa inyo na kasalo ko.” 19 Nalungkot sila at isa-isang nagta­nong sa kanya: “Ako ba?” 20 Su­magot siya: “Isa sa Labindalawang kasabay kong mag­sasaw­saw ng tinapay sa plato. 21 Patuloy sa kanyang daan ang Anak ng Tao ayon sa isinulat tungkol sa kanya ngunit kawawa ang mag­kakanulo sa Anak ng Tao; mabuti pa para sa taong ito kung hindi na siya ipina­nganak.”  

22 Habang sila’y kumakain, kinuha niya ang tinapay, at matapos magpuri sa Diyos, pinaghati-hati niya iyon at ibinigay sa mga alagad habang sinasabi: “Kunin ninyo; ito ang aking kata­wan.” 23 Pag­katapos ay ki­nuha niya ang kalis, nagpa­salamat siya at ibinigay sa kanila, at uminom ang lahat. 24 At sinabi niya sa kanila: “Ito ang aking dugo, ang dugo ng Tipan, na ibinubuhos para sa marami. 25 Sinasabi ko rin sa inyo: hindi na ako iinom pa ng galing sa ubas hang­­gang sa araw na inumin ko ang bagong alak sa kaharian ng Diyos.”  

26 At pagkaawit ng mga salmo pu­mun­ta sila sa Bundok ng mga Olibo. 27 At sinabi ni Jesus sa kanila: “Matitisod kayong lahat. Sinasabi nga ng Kasulatan: ‘Ha­ham­­pasin ko ang pastol at mangangalat naman ang mga tupa.’ 28 Ngunit pagkabuhay kong muli, mau­una ako sa inyo sa Galilea.”  

29 Sinabi ni Pedro: “Kahit na matisod man ang lahat dahil sa iyo, ako’y hindi.” 30 Su­magot si Jesus: “Talagang sinasabi ko sa iyo, sa gabi ring ito bago ma­ka­lawang tumi­laok ang tandang, tatlong beses mo akong itatatwa.” 31 Ngu­nit lalo pang sinabi ni Pedro: “Kahit mamatay pa akong kasama mo, hin­ding-hindi kita itatatwa.” Gayundin ang sinabi ng iba. 32 At nagpunta sila sa isang lugar na tinatawag na Getsemane at sinabi niya sa mga alagad: “Maupo kayo rito habang nag­darasal ako.”  

33 Isinama niya sina Pedro, Jaime at Juan, at nagsimula siyang labis na kilabutan at mamighati. 34 At sinabi niya sa kanila: “Labis na kalungkutan na pa­rang kamatayan ang aking nada­rama. Manatili kayo rito at mag­puyat.” 35 At pumunta siya sa malayu-layo pa at napatirapa at dinasal na kung maaari’y lu­mayo sa kanya ang oras na ito. At sinabi: 36 “Abba (na ibig sabihi’y Tatay), lahat ay posible para sa iyo. Alisin mo sa akin ang kalis na ito. Ngunit hindi ayon sa aking kalooban kundi sa iyo.”  

37 At pagbalik niya nakita niya silang na­tutulog at sinabi niya kay Pedro: “Simon, natutulog ka ba? Hindi ka ba maka­pagpuyat nang kahit isang oras lamang? 38 Magpuyat at manalangin upang hindi kayo madaig ng tukso. Talagang masi­gasig ang espiritu ngu­nit mahina ang laman.” 

39 Umalis siya uli para manalangin at gayon din ang kanyang sinabi. 40 At pagbalik niya, muli niya silang naki­tang natutulog; mabigat nga ang kanilang mga mata at hindi nila alam kung ano ang sasabihin sa kanya. 41 Sa pangatlong balik niya, sinabi niya sa kanila: “Sige, matulog kayo at magpa­hinga! Tama na. Dumating na ang oras at ibinibigay na ang Anak ng Tao sa mga taong makasalanan. 42 Gumi­sing na kayo at tumindig. Narito na ang nagkakanulo sa akin.”  

43 Nagsasalita pa si Jesus nang duma­­ting si Judas na isa sa Labinda­lawa, at ma­rami siyang kasama na ­ipinadala ng mga punong-pari at mga guro ng Batas at Matatanda ng bayan. May dala silang mga tabak at pamalo 44 at nagtakda sa kanila ang taksil ng isang senyas: “Ang siya kong haha­likan, siya ang tao, hulihin ninyo siya at dalhin at bantayang mabuti.” 45 Kaya lumapit siya kay Jesus at sinabi: “Guro!” At hinalikan niya ito. 46 At si­nung­gaban nila siya at dinakip. 47 Hinu­got naman ng isa sa mga naroon ang isang tabak at tinaga ang isang katulong ng Punong-pari, at naputol ang tainga nito.

48 Nagsalita naman si Jesus: “Isa ba akong tulisan at pumarito kayong may mga tabak at pamalo para hulihin ako? 49 Nasa Templo ako araw-araw sa pi­ling ninyo at nagtuturo, at hindi ninyo ako hinu­li. Ngunit kailangang ma­tupad ang mga Kasulatan.” 50 At iniwan siya ng lahat at sila’y nag­si­takas. 51 Sinundan siya ng isang binata na  nakabalabal lamang ng telang lino at si­nunggaban nila siya. 52 Kaya nalaglag ang tela, at hubo’t hubad siyang tumakas.  

• 53 Dinala si Jesus sa bahay ni Caifas na Punong-pari, at doon nagtipon ang mga punong-pari, mga Matatanda ng bayan at mga guro ng Batas. 54 Si­nundan siya ni Pedro sa malayo hanggang pu­masok siya roon sa patyo ng Punong-pari, nakiupo sa mga utusan at nagpainit sa apoy.

55 Naghahanap ang mga punong-pari at ang Sanggunian ng patotoo laban kay Jesus para maipapatay siya pero wala silang na­kita. 56 Marami ngang bu­laang saksi ang nagprisinta laban sa kanya pero hindi mag­kaisa ang kanilang mga pato­too. 57 May dalawang bulaang saksing tumayo at nag­pahayag: 58 “Si­nabi nito: Magigiba ko ang Templong ito na gawa ng tao at itatayo sa loob ng tatlong araw ang ibang di gawa ng tao.” 59 Gayun­man, hindi nagkaisa ang ka­nilang patotoo. 

• 60 At pagtayo ng Punong-pari sa gitna, tinanong niya si Jesus: “Wala ka bang ma­isasagot sa lahat ng ito? Ano ang patotoo nilang ito laban sa iyo?” 61 Ngunit nanatiling tahimik si Jesus at hindi suma­got ni isa man. Kaya muli siyang tinanong ng Punong-pari: “Ikaw ba ang Kristo, ang Anak ng Pinagpala?” 62 At sumagot si Jesus: “Ako nga. At makikita ninyo ang Anak ng Tao na nakaupo sa kanang kamay ng Maka­pang­yarihang Diyos at dumarating sa mga ulap ng langit.” 63 Pinunit ng Punong-pari ang kanyang mga tunika habang sinasabi: “Ka­ilangan pa ba ang mga saksi? 64 Kayo na mismo ang nakarinig sa paglapastangang ito! Ano ang inyong pasya?” At nagpasya ang lahat na kamatayan ang dapat sa kanya. 65 At may mga nagsimulang dumura sa kanya; piniringan nila siya at sinuntok ha­bang sinasabi: “Manghula ka!” At sinampal siya ng mga bantay.  

• 66 Habang nakaupo naman si Pedro sa patyo sa ibaba, lumapit sa kanya ang isa sa mga batang utusang babae ng Punong-pari. 67 Pagkakita nito na nag­pa­painit siya, tiningnan siya nito at sinabing: “Kasama ka ni Jesus na taga-Nazaret.” 68 Ngunit ikinaila niya ito sa pag­sasabing “Hindi ko alam ni naiin­tin­dihan ang ibig mong sabi­hin.” Luma­yo si Pedro at pag­punta niya sa may pin­tuan, 69 nakita siya uli ng babae at sinabi sa mga naroon: “Isa sa kanila ang taong ito.” 70 Ngunit muli niya itong iki­naila. Ma­karaan ang ilang sandali, sinabi naman kay Pedro ng mga naka­tayo roon: “Isa ka nga sa kani­la. Taga-Galilea ka nga.” 71Ngunit nagsimulang magmura at manumpa si Pedro: “Hin­ding-hindi ko nakikilala ang tao.” 72 At noon ang ikalawang pagtilaok ng tandang. At naalaala ni Pedro ang mga si­nabi ni Jesus: “Bago tumilaok nang dalawang beses ang tandang, tatlong beses mo akong itatatwa.” At hu­magulhol siya.  

 15 1 Maagang-maaga pa’y naghanda ang mga punong-pari ng isang pulong kasama ang mga Matatanda at mga guro ng Batas – ang buong Sanhedrin. Igi­napos nila siya at ipinadala kay Pilato. 2 Tinanong siya ni Pilato: “Ikaw ba ang Hari ng mga Judio?” Sumagot si Jesus: “Ikaw ang nagsasabi.” 3 Pinaratangan naman siya ng mga punong-pari at Ma­tatanda 4 kaya muli siyang tinawag ni Pilato: “Wala kang sagot? Naririnig mo ba? Kay dami ng mga sakdal laban sa iyo!” 5 Ngunit hindi siya umimik ni isa mang salita kaya nagtaka ang gobernador.  

6 Tuwing magpipiyesta, pinalalaya ng gobernador ang sinumang bilang­gong gus­tuhin ng mga tao. 7 At may isang bilanggo roon na nagngangalang Barabbas, na nadakip kasama ng ibang rebelde na may pinatay sa paghi­himagsik. 8 Pag-ahon ng bayan, sinimulan ni­lang hingin kay Pilato na gawin ang dati niyang ginagawa 9 at nagtanong si Pilato: “Gusto  ba ninyong pakawalan ko ang Hari ng mga Judio?” 10 Alam nga niya na ipinadala ng mga punong-pari si Jesus dahil sa inggit. 11 Sinul­sulan naman ng mga punong-pari ang mga tao para hingin na si Barabbas ang pakawalan. 12 Kaya tina­nong uli sila ni Pilato: “At ano ang gagawin ko kay Jesus na tinatawag nin­yong Hari ng mga Judio?” 13 At sumagot ang lahat: “Ipako siya sa krus!” 14 Iginiit naman ni Pilato: “Ano ang kanyang kasa­la­nan?” Ngunit lalo nilang nilakasan ang sigaw: “Ipako iyan sa krus!”  

15 Sa hangad ni Pilatong bigyang-kasi­yahan ang bayan, pinakawalan niya si Barabbas at ipinahagupit naman si Jesus at ibinigay para ipako sa krus. 16 At ipinasok ng mga sundalo si Jesus sa Pretorio o bulwagan at tina­wag ang buong hukbo. 17 Dina­mitan nila siya ng kulay-pulang balabal at pumilipit sila ng isang koronang tinik at ipinutong ito sa kanyang ulo. 18 At sinimulan nila siyang batiin: “Mabuhay ang Hari ng mga Judio!” 19 Pinagha­hampas nila ng patpat ang kanyang ulo at dinuraan nila siya at saka palu­hod na sinamba-samba. 20 Matapos nila siyang libakin, inalis nila ang pulang balabal, isinuot sa kanya ang sariling damit at inilabas para ipako sa krus.  

21 Pinilit nila ang isang nagdaraan, si Simon na taga-Cirene, na pasanin ang krus ni Jesus. Galing ito sa bukid nang masalubong nila. Siya ang ama nina Alejandro at Rufo. 22 Dinala nila si Jesus sa lugar na tinatawag na Golgota, na Bungo ang ibig sa­bihin, 23 at pinainom nila siya ng alak na hinaluan ng mira. Tinikman ito ni Je­sus ngunit hindi niya ito ininom. 24 At ipi­nako nila siya sa krus at pinag­hati-hatian sa sugal ang kanyang mga damit para ma­laman kung alin ang para ka­nino.  

25 Alas nuwebe ng umaga nang ipi­na­ko siya sa krus. 26 Ipinaskel naman nila sa ulunan niya ang nakasulat na sakdal laban sa kanya: “Ang Hari ng mga Judio.” 27 Ipi­nako rin nilang kasama niya ang dalawang kriminal, isa sa kanyang kanan at isa sa kanyang kaliwa. 28 Kaya natupad ang Kasulatan na nagsasa­bing “Ibinilang siya sa masa­sama.” 29 Umiiling ang mga nagdaraan at iniinsulto siya: “Aha! gigibain mo pala ang Templo at itatayong muli sa loob ng tat­long araw. 30 Kaya iligtas mo nga­yon ang iyong sarili at bumaba ka sa krus!” 31 Pinagtawanan din siya ng mga pu­nong-pari at mga guro ng Batas na nag-uusap-usap: “Nailigtas niya ang iba, at sarili niya’y di mailigtas! 32 Bu­maba nga­yon ang Mesiyas, ang Hari ng Israel, mula sa krus at nang makita na­min at kami’y maniwala sa kanya.” At ininsulto rin siya ng mga kriminal na kasama niyang ipinako.  

33 Mula tanghaling-tapat hang­gang alas tres, nagdilim ang buong lupain. 34 Nang ikatlo ng hapon, sumigaw si Jesus nang malakas: “Eloi, Eloi, lamma sabac­tani?” na ang kahuluga’y “Diyos ko, Diyos ko, bakit mo ako pina­baya­an?” 35 Nang marinig ito ng ilan sa mga naroon, sinabi nila: “Tinatawag niya si Elias.” 36 May tumakbo at inilagay sa patpat ang isang esponghang isinawsaw sa suka para ipa­inom sa kanya. At sinabi nito: “Tingnan natin kung ililigtas siya ni Elias.” 37 Muling sumigaw si Jesus nang ma­lakas at nalagutan ng hininga. 38 Sa sandaling iyon, napunit mula itaas hanggang baba ang kurtina ng Santuwar­yo. 39 Nang makita ng kapitang naroon sa tapat niya na ganoon siya nalagutan ng hininga, sinabi niya: “Totoo ngang Anak ng Diyos ang taong ito.”  

40 May mga babae ring nagmamasid mula sa malayo, kabilang sa kanila sina Maria Magdalena, Mariang ina nina Jaimeng Maliit at Joset, at si Salome. 41 Sinundan nila siya at pinag­lingkuran nang nasa Galilea siya, at naroon din ang marami pang babae na umahon sa Jeru­salem na kasama nila.

 42 Araw ng Paghahanda noon bago mag-Araw ng Pahinga kaya nang mag­tatakipsilim na, 43 dumating si Joseng taga-Arimatea na marangal na kagawad ng Sanhedrin. Hinihintay din niya ang kaharian ng Diyos, at buong tapang niyang nilapitan si Pilato at hiningi ang katawan ni Jesus. 44 Nagulat si Pilato na namatay na pala ito kaya ipinatawag niya ang kapitan at itinanong kung patay na nga si Jesus. 45 Nang malaman niya ito sa kapitan, ibinigay niya ang katawan kay Jose. 46 Bumili ito ng telang linen, at pagka­baba nito sa katawan ay ibinalot sa tela at inilagay sa libingang inuka sa bato. At saka niya pinagulong ang isang mala­king bato sa bukana ng libingan. 47 Tiningnan naman ni Maria Magdalena at ni Mariang ina ni Joset kung saan siya ini­lagay.