Nangyari ito upang matupad ang sinabi ng Panginoon sa pamamagitan
ng propeta, “Tinawag ko ang aking Anak mula sa Egipto.” Pagkamatay ni Herodes,
isang anghel ng Panginoon ang napakita sa panaginip kay Jose sa Egipto.
“Magbangon ka,” sabi sa kanya, “iuwi mo na sa Israel ang mag-ina, sapagkat patay
na ang nagtangka sa buhay ng bata.” Nagbangon siya at iniuwi nga sa Israel ang
mag-ina.
Ngunit nang mabalitaan niyang si Arquelao ang naghahari sa Judea,
kahalili ng kanyang amang si Herodes, siya’y natakot na pumunta roon. Muli
siyang sinabihan sa panaginip, kaya’t nagtungo siya sa Galilea. Sa Nazaret sila
nanirahan upang matupad ang sinabi ng mga propeta, “Siya’y tatawaging
Nazareno.”
Kaya, hinarap niya ang kaniyang asawa at sinabi ang isang mabigat na pasya—pumili sa pagitan ng kaniyang tunay na pamilya at ng iba nitong pamilya. Sa kasamaang-palad, pinili ng lalaking nagtaksil ang kaniyang ibang pamilya. Ang masakit na kuwentong ito ay paalala sa ating lahat kung gaano kadaling mabuwag ang isang pamilya.
Ngayong araw, ipinagdiriwang natin ang Kapistahan ng Banal na Mag-anak nina Hesus, Maria, at Jose. Di tulad ng nakakalungkot na kuwentong ito, ang Banal na Mag-anak ay matatag na parang bato. Nanatili silang magkakasama sa kabila ng pag-uusig, kahirapan, pangamba, at maraming pagsubok, sapagkat lubos ang kanilang pagtitiwala sa kalooban ng Diyos.
Si San Jose ang huwaran ng haligi ng pamilya. Siya ay masunurin sa kalooban ng Diyos, tapat sa Mahal na Birheng Maria, at mapagmahal na tagapangalaga ng Batang Hesus. Wala siyang ibang pamilya at hindi nahati ang kaniyang puso. Ipinapakita ng kaniyang buhay na ang tunay na pamumuno sa pamilya ay nakaugat sa katapatan, pagsunod sa Diyos, at sakripisyong pagmamahal.
Bilang mga magulang at kasapi ng pamilya, tayo ang nagiging gabay at patnubay ng ating mga tahanan. Kung saan tayo patungo, doon din napapadpad ang ating pamilya. Kapag tayo ay responsable, tapat, at nakasandig sa Diyos, tinutulungan nating tahakin ng ating pamilya ang landas ng kabanalan. Ngunit kapag pinabayaan natin ang ating tungkulin, madalas ang ating mga anak ang nagdurusa sa mga bunga nito kapag sila naman ang bumuo ng sarili nilang pamilya.
Ang ating mga pamilya ang ating munting Simbahan. Sa loob ng ating mga tahanan unang naituturo ang pananampalataya, unang natututuhan ang panalangin, at unang nahuhubog ang mabuting asal. Dito natututuhan ng ating mga anak ang tungkol sa Diyos, sa mabuting asal, at sa paggalang sa kapwa. Ano ang mangyayari sa kanila kung hindi natin sila inaalagaan at ginagabayan?
Ano ang mangyayari kung hindi natin sila dinadala sa Banal na Misa? Paano kung hindi natin sila tinuturuan ng ating pananampalatayang Katoliko? Paano kung hindi natin sila tinuturuan na magdasal ng Santo Rosaryo, isa sa pinakamahalaga at pinakapangunahing panalangin ng pamilya?
Habang ginugunita natin ang Banal na Mag-anak, suriin natin ang ating mga sarili at ang ating mga pamilya. Ginagawa ba nating tahanan ng pananampalataya, pagmamahalan, kapatawaran, at panalangin ang ating mga tahanan? Handa ba tayong tularan sina Hesus, Maria, at Jose na nanatiling matatag sa gitna ng mga pagsubok? — Marino J. Dasmarinas

No comments:
Post a Comment