Ang Mabuting Balita at Repleksyon Nobyembre 28 Biyernes sa Ika-34 Linggo ng Karaniwang Panahon: Lucas 21:29-33

Mabuting Balita: Lucas 21:29-33

Noong panahong iyon, sinabi ni Hesus sa kanyang mga alagad ang isang talinghaga: “Tingnan ninyo ang puno ng igos at ibang punongkahoy. Kapag nagdadahon na ito, alam ninyong malapit na ang tag-araw. 

Gayun din naman, kapag nakita ninyong nangyayari na ang mga ito, malalaman ninyong malapit nang maghari ang Diyos. Tandaan ninyo: magaganap ang lahat ng ito bago mamatay ang lahat ng taong nabubuhay sa ngayon. Mawawala ang langit at ang lupa, ngunit ang salita ko’y hindi magkakabula” 

+ + + + + + +

Repleksyon:

Aalam ba natin na ang Diyos ay patuloy na nagpapahayag at nagpapakilala ng Kanyang sarili sa atin?

Sa Kanyang wagas na pag-ibig, gumagamit ang Diyos ng sari-saring malikhaing paraan upang ipadama at iparamdam sa atin ang Kanyang presensya. May mga pagkakataong Siya ay lumalapit sa atin sa pamamagitan ng isang kaibigan na nagiging daluyan ng Kanyang mga salita.

May mga sandaling dumarating Siya sa atin sa gitna ng kasiyahan at tagumpay, gayundin sa mga pagsubok at pagdurusa sa ating buhay. Sa mga paraan na minsan ay lantad at minsan ay tahimik, patuloy na ipinakikilala ng Diyos ang Kanyang sarili sa atin, sapagkat ito ang Kanyang pinakamimithing hangarin: ang magkaroon tayo ng isang personal na ugnayan sa Kanya.

Ngunit paano nga ba tayo tumutugon sa mga pagpaparamdam na ito ng Diyos? Kadalasan, hindi natin ito napapansin o pinapahalagahan. Lubog tayo sa mga alok ng mundo—kayamanan, kapangyarihan, ari-arian, at pansamantalang kaligayahan—kaya’t nawawala ang ating kakayahang marinig at makita ang presensya ng Diyos sa ating pang-araw-araw na buhay. Unti-unti, nagiging alipin tayo ng mundong ito, at sa ating pagkakalulong, nalilimutan natin na may buhay pagkatapos n gating buhay sa mundong ito.

At madalas, saka lamang tayo naghahanap sa Diyos kapag tayo’y nagkasakit, kapag ilang hakbang na lamang tayo mula sa pintuan ng kamatayan. Doon pa lang tayo nagmamadaling kilalanin Siya. Doon pa lang tayo humihingi ng tawad at nakikipagkasundo sa mga taong ating nasaktan. Doon pa lang natin sinisikap ituwid ang ating mga landas at ayusin ang ating pamumuhay.

Ngunit bakit pa tayo maghihintay ng ganoong sandali? Bakit hindi pa ngayon, habang tayo’y may lakas at kalusugan, ay makinig na tayo sa tinig ng Diyos at lumapit sa Kanya? Bakit hindi pa ngayon palalimin ang ating ugnayan sa Kanya? Bakit hindi pa ngayon magpakumbaba at humingi ng tawad sa mga taong ating nasaktan? Bakit hindi pa ngayon natin talikuran ang ating mga kasalanan?

Ang Diyos ay patuloy na kumakatok sa pintuan ng ating puso—ngayon, sa mismong sandaling ito, sa karaniwang daloy ng ating buhay. Ang tanong ay hindi kung Siya ay nagsasalita, kundi kung handa ba tayong makinig at tumugon. Patatagalin pa ba natin ang ating pagbabalik-loob, o aanyayahan na natin ang Diyos na baguhin ang ating mga puso—habang may pagkakataon pa? –Marino J. Dasmarinas