Ang Mabuting Balita at Repleksyon sa Martes Nobyembre 4 Paggunita kay San Carlos Borromeo, obispo: Lucas 14:15-24

Mabuting Balita: Lucas 14:15-24

Noong panahong iyon, sinabi kay Hesus ng isa sa mga kasalo niya sa hapag, "Mapalad ang makakasalo sa hapag sa kaharian ng Diyos!" Sumagot si Jesus, "May isang lalaking naghanda ng isang malaking piging, at marami siyang inanyayahan. Nang dumating ang oras ng piging, inutusan niya ang kanyang mga alipin at ipinasabi sa mga inanyayahan. 'Halina kayo, handa na ang lahat!'

Ngunit nagdahilan silang lahat. Ang sabi ng una, 'Nakabili ako ng bukid at kailangan kong puntahan. Kayo na sana ang bahalang magpaumanhin sa akin.' At sinabi ng isa, 'Nakabili ako ng limang pares na baka, at kailangan kong isingkaw para masubok. Kayo na sana ang bahalang magpaumanhin sa akin.' Sinabi naman ng isa pa, 'Bagong kasal ako kaya hindi ako makakadalo.' Bumalik ang alipin at ibinalita sa kanyang panginoon.

Nagalit ito at sinabi sa alipin, 'Lumabas kang madali sa mga lansangan at makikipot na daan ng lunsod, at isama mo rito ang mga pulubi, mga pingkaw, mga bulag, at mga pilay.' Pagbabalik ng alipin ay sinabi niya, 'Panginoon, nagawa ko na po ang iniuutos ninyo, ngunit maluwag pa.'

Kaya'y sinabi ng panginoon sa alipin, 'Lumabas ka sa mga lansangan at sa mga landas; at pilitin mong pumarito ang mga tao, upang mapuno ang aking bahay. Sinasabi ko sa inyo: isa man sa mga unang inanyayahan ay hindi makatitikim ng aking handa!'

+ + + + + + +

Repleksyon:

May isang kuwento tungkol sa isang ina na laging pinaaalalahanan ng kanyang ama na dalhin ang kanyang mga anak sa simbahan upang dumalo sa Banal na Misa. Ngunit palagi niyang katuwiran na sila’y abala sa napakaraming gawain.

Lumipas ang panahon at nang lumaki ang kanyang mga anak, sila ay naging bastos at suwail sa kanya. Wala ni isa sa kanila ang nakatapos ng pag-aaral, at ang kanilang mga buhay ay naging puno ng kabiguan at kalungkutan.

Ang Banal na Misa ay isang mapagmahal na paanyaya ng Diyos para sa ating lahat — isang pagkakataong makapiling Siya at maranasan ang Kanyang biyaya. Walang sinuman ang pinagbabawalan sa pagdiriwang nito, ngunit nakalulungkot isipin na hindi tayong lahat ay tumutugon sa paanyayang ito. Madalas nating idahilan na tayo’y abala, marami tayong kailangang asikasuhin. Kaya’t ang pagdalo sa Misa ay nagiging isa na lamang sa mga huling bagay sa ating prayoridad.

Huwag na nating hintayin pa na tayo’y tumanda, magkasakit, o mawalan ng lakas bago natin bigyan ng panahon ang Diyos. Habang tayo ay malakas, habang kaya pa nating tumayo at maglakbay, samantalahin natin ang pagkakataong makadalo sa Banal na Misa. Sa bawat Misa, tayo ay pinapalapit ni Jesus sa Kanyang sarili — binibigyan Niya tayo ng Kanyang Salita na nagbibigay-buhay at ng Kanyang Katawan at Dugo na nagdudulot ng kagalingan at kalakasan sa ating kaluluwa.

Sa katapusan ng ating buhay, ang lahat ng ating mga tagumpay at kayamanan ay mawawalan ng saysay, gaano man ito kadakila sa paningin ng mundo. Ang tunay na mahalaga ay ang ating personal na ugnayan kay Jesus — ugnayang pinatatag at pinagyaman sa bawat pagdalo natin sa Banal na Eukaristiya.

Kaya’t maglaan tayo ng panahon para sa Banal na Misa. Hindi naman ito kukuha ng marami sa ating oras — isang banal na oras lamang sa piling ng Panginoon na naghandog ng Kanyang buhay para sa atin. Sa loob ng isang oras na iyon, ang langit ay bumababa sa lupa, at tayo’y nagkakaroon ng tunay na pakikipagtagpo sa pinakadakilang Manggagamot — si Jesus mismo.

Tunay ba tayong naglalaan ng panahon para kay Jesus sa Banal na Misa — o hinahayaan nating Siya ay maghintay habang abala tayo sa mga bagay na panandalian lamang sa mundong ito? – Marino J. Dasmarinas