Ang Mabuting Balita at Repleksyon sa Nobyembre 27 Huwebes sa Ika-34 Linggo ng Karaniwang Panahon: Lucas 21:20-28

Mabuting Balita: Lucas 21:20-28

Noong panahong iyon, sinabi ni Hesus sa kanyang mga alagad, “Kapag nakita ninyong kubkob na ng mga hukbo ang Jerusalem, talastasin ninyong malapit na ang pagkawasak nito. Dapat tumakas sa kabundukan ang mga nasa Judea, at umalis ng lungsod ang mga naroon; huwag nang pumasok doon ang mga nasa kabukiran. Sapagkat ito ang ‘Mga Araw ng Pagpaparusa,’ bilang katuparan ng mga nasasaad sa Kasulatan.

Kawawa ang nagdadalantao at nagpapasuso sa mga araw na iyon! Sapagkat darating ang malaking kapighatian sa lupaing ito, at ang poot ng Diyos sa bansang ito. Mamatay sila sa tabak, at dadalhing bihag sa lahat ng bansa. At ang Jerusalem ay magiging busabos ng mga Hentil hanggang sa matapos ang panahong itinakda sa mga ito.

“Magkakaroon ng mga tanda sa araw, sa buwan, at sa mga bituin. Sa lupa, ang mga bansa ay masisindak at malilito dahil sa ugong at mga daluyong ng dagat. Ang mga tao’y hihimatayin sa takot dahil sa pag-iisip sa mga sakunang darating sa sanlibutan; sapagkat mayayanig at mawawala sa kani-kanilang landas ang mga planeta at iba pang katulad nito na nasa kalawakan. 

Sa panahong iyon, ang Anak ng Tao’y makikita nilang dumarating na nasa alapaap, may dakilang kapangyarihan at malaking karangalan. Kapag nagsimula nang mangyari ang mga bagay na ito, magalak kayo sapagkat malapit na ang pagliligtas sa inyo.”

+ + + + + + +

Repleksyon:

May dalawang uri ng pagdurusa na dumarating sa ating buhay bilang tao. Ang una ay ang pagdurusang tayo mismo ang may likha. Ito ay kapag tumatanggi tayong makinig sa mabuting payo, kapag patuloy nating pinipili ang mga nakasasamang gawi, at kapag ayaw nating talikuran ang kasalanan, tayo mismo ang nagbubukas ng pinto sa sakit at paghihirap.

Katulad ng isang taong paulit-ulit nang pinayuhan ngunit tumatangging makinig, tayong lahat ay maaaring maging bingi sa mga tinig na nagsusumamo para sa ating ikabubuti. Sa paglipas ng panahon, dumarating ang bunga ng ating hindi pakikinig—at tayo ay nagkakasakit ng malubha, nanghihina, at nangangailangan ng paggaling.

Ang ikalawang uri ng pagdurusa ay yaong hindi natin kagagawan. Ito ang mga pagdurusang dumarating dahil tayo ay tao lamang—karamdaman na kaakibat ng pagtanda, biglaang pagsubok, o mga krus na dumarating kahit wala naman tayong ginawang mali. Sa mga sandaling ito, mas lalo nating nararamdaman ang ating kahinaan at ang malalim nating pangangailangan sa biyaya ng Diyos.

Sa Ebanghelyo sa Huwebes na ito, nagsalita si Hesus tungkol sa pagkawasak ng Jerusalem at ng kanyang mga mamamayan. Maiiwasan sana ang ganitong pagdurusa kung pinakinggan lamang nila ang mga sugo ng Diyos—ang mga propeta—na nanawagan sa kanila na talikuran ang kasalanan at magbalik-loob. Ngunit sila’y tumanggi. Ipinagpatuloy nila ang pamumuhay sa kasalanan at pinaslang pa ang mga isinugo ng Diyos, kabilang na ang Kanyang sariling Anak, si Jesus.

Habang isinasara natin ang huling yugto ng taong liturhikal at tayo’y pumapasok sa banal na panahon ng Adbiyento, muli tayong inaanyayahang makinig—taimtim at buong puso—sa tinig ng Diyos. Hindi Siya tumatawag upang hatulan tayo kundi upang damayan at baguhin tayo.

Inaanyayahan Niya tayong magsisi, magbalik-loob, at magsimulang muli. Isa sa pinakamaganda at pinakamarangal na tugon na maaari nating gawin ay ang mapagkumbabang paglapit sa Sakramento ng Kumpisal, kung saan dumadaloy ang walang hanggang awa at pagpapagaling ng Diyos.

Tayo ay makasalanan. Tayo ay nagkakamali. Ngunit tayo rin ay minamahal. Lahat tayo ay nangangailangan ng awa, kapatawaran, at pag papagaling mula kay Jesus.

Sa paglapit ng Adbiyento, hayaang umalingawngaw sa ating mga puso ang hamon na ito: Magpapatuloy ba tayong magsawalang-bahala sa mapagmahal na tinig ng Diyos, o handa na ba tayong magbukas ng ating puso, magbalik-loob, at hayaang pagalingin at baguhin tayo ng Kanyang pag-ibig? – Marino J. Dasmarinas