Dahil rito'y sinabi rin ng Karunungan ng Diyos, 'Magsusugo ako sa kanila ng mga propeta at ng mga apostol; ang iba'y papatayin nila at uusigin ang iba.' Sa gayo'y lalagpak sa lahing ito ang parusa dahil sa pagpatay sa mga propeta buhat nang itatag ang sanlibutan, magmula kay Abel hanggang kay Zacarias na pinatay sa pagitan ng dambanang sunugan ng mga handog at ng gusali ng Templo.
Sinasabi ko sa inyo, lalagpak sa lahing ito ang parusa dahil sa kanilang ginawa. "Kawawa kayo, mga dalubhasa sa Kautusan! Sapagkat inalis ninyo ang susi ng karunungan. Ayaw na ninyong magsipasok, hinahadlangan pa ninyo ang mga nagnanais pumasok." At umalis si Jesus sa bahay na iyon. Mula noon, tinuligsa na siya ng mga eskriba at mga Pariseo at pinagtatanong tungkol sa maraming bagay, upang masilo siya sa kanyang pananalita.
Madalas din tayong nasasaktan kapag sinasabi sa atin ang katotohanan. Hindi madaling tanggapin kapag may nagsasabi sa atin ng ating mga pagkakamali o kahinaan. Ngunit gaya ng mga Pariseo at eskriba, kailangan din natin ang mga sandaling ito upang tayo ay lumago.
Kapag may nagtutuwid sa atin o nagsasabi ng ating mga kakulangan, tayo ay inaanyayahang tanggapin ito bilang isang makabuluhang pagpuna at pagmasdan ito sa positibong paraan.
Sa halip na magmatigas o sumagot ng may pagmamataas, maaari nating piliing matuto, magnilay, at magbago. Kung isasara natin ang ating mga isipan sa pagtutuwid, para na rin nating sinasabing ayaw na nating umunlad at magbago. At ang mga taong ayaw magbago ay hindi kailanman magiging mga taong pinagpapala ng Diyos.
Tayo ay pinaaalalahanan na wala ni isa sa atin ang perpekto maliban sa Diyos. Tayong lahat ay may kanya-kanyang kahinaan at kakulangan dahil tayo ay likas na marupok bilang mga tao. Ngunit sa Kanyang habag at pag-ibig, ang ating mga kahinaan ay hindi parusa kundi mga pagkakataon upang tayo ay hubugin ng Kanyang biyaya. Ang mahalaga ay tinatanggap natin ang pagtutuwid nang may kababaang-loob at ginagawa natin itong hakbang upang mas lalo tayong maging mabubuting tagasunod ni Kristo.
Kaya’t palagi nating pairalin ang pusong handang makinig, isipan na bukas sa pagtuturo, at espiritung mapagpakumbaba sa harap ng Diyos. Maging bukas tayo sa mga payo, handang tumanggap ng pagtutuwid, at magkaroon ng tapang upang magbago ayon sa panawagan ng Diyos sa ating mga buhay. Sa ganitong paraan, hindi lamang tayo nagiging mabubuting mamamayan ng mundong ito — inihahanda rin natin ang ating mga puso para sa Kaharian ng Diyos sa Langit.
Handa ba tayong tumanggap ng mga pagtutuwid ng Diyos — maging ito man ay sa pamamagitan ng Kanyang Salita, ng ibang tao, o ng tinig ng ating konsensya — upang tayo ay maging mga taong Kanyang nilikha ayon sa Kanyang dakilang layunin? — Marino J. Dasmarinas
No comments:
Post a Comment