Ang Mabuting Balita at Repleksyon sa Oktubre 31 Biyernes sa Ika-30 Linggo ng Karaniwang Panahon: Lucas 14:1-6

Mabuting Balita: Lucas 14:1-6

Isang Araw ng Pamamahinga, si Jesus ay inanyayahang kumain sa bahay ng isang pinuno ng mga Pariseo, at binabantayan nilang mabuti ang kanyang mga kilos. Lumapit kay Jesus ang isang taong namamanas.

Kaya't tinanong niya ang mga Pariseo at ang mga dalubhasa sa Kautusan, "Naaayon ba sa Kautusan ang magpagaling sa Araw ng Pamamahinga o hindi?" Ngunit hindi sila umimik, kaya't hinawakan ni Jesus ang maysakit, pinagaling saka pinayaon.

Pagkatapos, sinabi niya sa kanila, "Kung kayo'y may anak o bakang mahulog sa balon, hindi ba ninyo iaahon kahit Araw ng Pamamahinga?" At hindi sila nakasagot sa tanong na ito. 

+ + + + + + +

Repleksyon:

Ano nga ba ang tunay na layunin ng batas ng Sabbath? Ito ay upang parangalan ang Diyos sa pamamagitan ng pamamahinga at paglayo muna sa mga bagay ng mundo sa araw na iyon. Ngunit paano kung sa mismong araw ng pamamahinga ay may taong nangangailangan ng ating tulong? Dapat ba natin siyang balewalain dahil iyon ay araw ng pahinga?

Sa ating Mabuting Balita, tinanong ni Jesus ang mga tagapagturo ng batas at ang mga Pariseo: “Matuwid bang magpagaling sa Araw ng Pamamahinga o hindi?” (Lucas 14:3). Nang walang sumagot sa Kanya, tahimik na pinagaling ni Jesus ang lalaking may sakit na pamamaga ng katawan.

Sa pamamagitan ng pagpapagaling na iyon, ipinakita ni Jesus na ang awa at pag-ibig ay higit na mahalaga kaysa sa simpleng pagsunod sa batas. Ang agarang pangangailangan ng kapwa ay mas nangingibabaw kaysa sa mahigpit na pagtalima sa mga patakaran.

Sa ating sariling buhay, tayo rin ay tinatawag na magnilay. Ilang ulit na ba nating ipinagpaliban ang pagtulong dahil abala tayo sa mga gawaing panrelihiyon? Maaaring mayroon tayong nakatakdang oras ng panalangin, debosyon, o pagsisimba tuwing Linggo — mga bagay na lubos na kinalulugdan ng Diyos.

Ngunit kapag may kapwa tayong nangangailangan sa oras na iyon, inaanyayahan Niya tayong unahin ang awa bago ang ritwal. Ang tunay na pagsamba sa Diyos ay nasusukat hindi lamang sa ating dasal, kundi sa ating pag-ibig at malasakit sa iba.

Ang mga gawa ng awa ay hindi hadlang sa ating pananampalataya — sila ang buhay na tanda ng ating pananalig sa Diyos. Kapag tayo’y naglilingkod ng boung puso, tayo’y nananalangin hindi lang sa ating mga labi kundi sa ating puso at gawa.

Ito ang dahilan kung bakit si Santo Papa Francisco (+) ay labis na hinahangaan at iginagalang. Hindi dahil madalas siyang nakikita na nagdiriwang ng Banal na  Misa, sa pagdarasal ng Santo Rosaryo, o sa pagsusuot ng maringal na kasuotan, kundi dahil sa kanyang kusang-loob na gawa ng pag-ibig, awa, at kababaang-loob.

Tulad ng kanyang pagyakap sa mga may kapansanan, ang kanyang mga salitang puno ng pag-unawa, at ang kanyang mga kilos ng habag ay malinaw na larawan ng puso ni Kristo.

Tayo rin ay tinatawag na mamuhay ng pananampalatayang umaagos sa awa — isang pananampalatayang lumalabas sa simbahan upang tulungan ang mga taong nasa lansangan. Mula sa panalangin tungo sa pagkilos; mula sa salita tungo sa pagtulong na nagmumula sa ating puso.

Kaya, kapag may nangangailangan sa ating paligid, pipiliin ba nating sumunod lamang sa batas at ritual ng ating pananampalataya — o isasabuhay natin ang pag-ibig natin sa ating kapwa na siyang katuparan ng lahat ng batas? — Marino J. Dasmarinas