Ang Mabuting Balita at Repleksyon para Oktubre 26, Ika-30 na Linggo sa Karaniwang Panahon: Lucas 18:9-14

Mabuting Balita: Lucas 18:9-14

Noong panahong iyon, sinabi ni Jesus ang talinghagang ito sa mga taong ang tingin sa sarili'y matuwid at humahamak naman sa iba. "May dalawang lalaking pumanhik sa templo upang manalangin: ang isa'y Pariseo at ang isa nama'y publikano.

Tumindig ang Pariseo at pabulong na nanalangin ng ganito: 'O Diyos, nagpapasalamat ako sa iyo pagkat hindi ako katulad ng iba -- mga magnanakaw, mga mandaraya, mga mangangalunya -- o kaya'y katulad ng publikanong ito.

Makalawa akong nag-aayuno sa loob ng sanlinggo; nagbibigay ako ng ikapu ng lahat kong kinikita. Samantala, ang publikano'y nakatayo sa malayo; hindi man lamang makatingin sa langit, kundi dinadagukan ang kanyang dibdib, at sinasabi: 'O Diyos, mahabag po kayo sa akin na isang makasalanan!'

Sinasabi ko sa inyo: ang lalaking ito'y umuwing kinalulugdan ng Diyos, ngunit hindi ang isa. Sapagkat ang sinumang nagpapakataas ay ibababa, at ang nagpapakababa ay itataas."

+ + + + + + +

Repleksyon:

Naranasan na ba nating makipag-usap sa mga taong tunay na mapagkumbaba? Ano ang napansin natin sa kanila? Bihira silang magsalita tungkol sa kanilang sarili; at kung sakaling gawin man nila ito, sinisiguro nilang hindi ito para purihin ang kanilang sariling imahe. May kakaibang kababaang-loob at kapayapaan silang taglay—kaya gusto nating mapalapit sa kanila sapagkat tila ba may dala silang banal na presensiya ng Diyos.

Subalit, naranasan na rin ba nating makipag-usap sa mga taong puno ng pagmamataas at kayabangan? Halos palagi nilang pinag-uusapan ang kanilang mga tagumpay, ari-arian, at mga nagawa—paulit-ulit, at sila lagi ang bida. Nakakapagod at nakakawalang gana makinig sa kanila.

Ipinapaalala sa atin ng Diyos na nais Niyang lagi tayong maging mapagkumbaba—na huwag magsalita tungkol sa ating sarili o sa ating mga nagawa, sapagkat ang mga ito ay walang mabuting dulot sa ating pagkatao. Alam na ng Diyos ang lahat tungkol sa atin—ang ating mga talento, paghihirap, tagumpay, at ang nilalaman ng ating puso. Ang nais Niya ay hindi ang ating pagyayabang, kundi ang ating tahimik na katapatan.

Tinatawag Niya tayong maglakad nang may kababaang-loob sa mundong ito—sa katahimikan, oo, sa katahimikan—nang hindi iniintindi kung mapansin man tayo ng iba o hindi. Ang mahalaga ay ginagawa natin ang lahat para sa higit na kaluwalhatian ng Diyos, hindi para sa ating sariling kapurihan.

Aminin man natin o hindi ay madalas tayong maging katulad ng Pariseo sa Mabuting Balita. Gusto nating pag-usapan ang ating sarili at ipagmalaki ang mga bagay na ginagawa natin para sa Diyos, iniisip natin na makakamit natin ang Kaniyang pabor. Ngunit ang katotohanan, wala itong mabuting maidudulot sa atin, sapagkat hindi natin makakamit ang pabor ng Diyos kung patuloy nating inilalagay ang ating sarili sa sentro ng ating mga kwento.

Laging kinagigiliwan ng Panginoon ang mga mapagkumbaba, gaya ng ipinahihiwatig ng Mabuting Balita. Ang mga mapagkumbaba ay yaong hindi nagyayabang tungkol sa sarili at hindi nagpapadala sa tagumpay, sapagkat batid nila na ang lahat ng taglay nila ay kaloob ng Diyos—isang biyayang hindi dapat ipagmalaki. Ang tunay na kababaang-loob ay hindi pagtanggi sa ating mga kakayahan, kundi ang pagkilala na lahat ng ito ay galing sa Diyos at dapat gamitin para sa kabutihan ng iba.

Hinahangad ba natin na mapansin ng tao, o hinahangad nating parangalan ang Diyos sa tahimik na paraan? Nawa’y piliin natin ang daan ng kababaang-loob—ang paglakad nang kasama ang Panginoon, kuntento at masaya, habang hinahayaan nating Siya, hindi tayo, ang magningning sa harap ng iba. – Marino J. Dasmarinas