Mabuting Balita: Lucas 10:1-9
Noong panahong iyon, ang Panginoon ay humirang pa ng pitumpu't dalawa. Pinauna sila ng dala-dalawa sa bawat bayan at pook na patutunguhan niya. Sinabi niya sa kanila, "Sagana ang aanihin, ngunit kakaunti ang mga manggagawa. Idalangin ninyo sa may-ari na magpadala siya ng manggagawa sa kanyang bukirin. Humayo kayo!
Sinusugo ko kayong parang mga kordero sa gitna ng mga asong-gubat. Huwag kayong magdala ng lukbutan, supot, o panyapak. Huwag na kayong titigil sa daan upang makipagbatian kaninuman. Pagpasok ninyo sa alinmang bahay, sabihin muna ninyo, 'Maghari nawa ang kapayapaan sa bahay na ito!' Kung maibigin sa kapayapaan; ngunit kung hindi, hindi sila magkakamit nito.
Manatili kayo sa bahay na inyong tinutuluyan; kanin ninyo at inumin ang anumang idulot sa inyo -- sapagkat ang manggagawa ay may karapatang tumanggap ng kanyang upa. Huwag kayong magpapalipat-lipat ng bahay. Kapag tinanggap kayo sa alinmang bayan, kanin ninyo ang anumang ihain sa inyo; pagalingin ninyo ang mga maysakit doon, at sabihin sa bayan, 'Nalalapit na ang pagahahari ng Diyos sa inyo.'
+ + + + + + +
Repleksyon:
May isang binatang nagpasyang maging alagad ni Jesus, ngunit hindi niya iniwan ang kanyang makamundong pamumuhay. Patuloy pa rin siyang namuhay sa kasalanan at kalayawan, at hindi niya pinutol ang ugnayan sa mga kaibigang mas mahal ang mundo kaysa sa Diyos. Makalipas ang ilang buwan, napansin niyang wala siyang nahihikayat na sumunod sa Panginoon.
Kung tutuusin, hindi ba’t ganito rin minsan ang ating buhay? Pinili nating sundan si Jesus, ngunit may mga bagay pa ring mahigpit nating hinahawakan—mga nakasanayan, mga pagnanasa, at mga pagkagapos na pumipigil sa ating lubusang pagsunod sa Kanya. Paano tayo magiging mabuting tagapagdala ng Kanyang Mabuting Balita kung ang ating pamumuhay ay hindi sumasalamin sa Kanyang mga aral?
Upang tunay tayong maging mabisa at tapat na saksi ni Jesus, kailangan nating mamuhay nang simple, iwasan ang anumang anyo ng kasalanan, at lubusang umasa sa Kanya araw-araw. Hindi ito nangangahulugang wala na tayong gagawin kundi hintayin na lamang ang biyaya ng langit na kusang bababa sa atin.
Sa halip, patuloy tayong magsisikap, ngunit may pusong nakaugat sa kababaang-loob at pagtitiwala sa Diyos. Kapag hinayaan nating ang mga aral ni Jesus ang mamuno sa ating mga buhay, kusang sumisinag sa atin ang Kanyang liwanag.
Posible pa bang mamuhay nang simple sa panahong nangingibabaw ang kasakiman, materyalismo, at pag-iimbak ng kayamanan? Oo, posible pa rin. Nasa ating mga kamay ang pasya. Hahayaan ba nating mamuno ang kultura ng kasakiman sa ating puso, o pipiliin nating isabuhay ang simpleng pamumuhay ni Jesus?
Nang isugo ni Jesus ang pitumpu’t dalawang alagad, iniutos Niyang mamuhay sila nang simple at lubusang umasa sa Kanya. Alam Niya na ito lamang ang paraan upang maging mabisa silang tagapaghatid ng Mabuting Balita. Hindi sila umasa sa kayamanan, kapangyarihan, o ari-arian—umasa sila sa Diyos na pinagmumulan ng lahat ng biyaya.
Kung nais nating maging mabunga at tapat na mga manggagawa sa ubasan ng Panginoon, kailangan din nating matutong mamuhay nang simple at magtiwala sa Kanyang probidensiya, hindi sa ating sariling kakayahan. Ganito namuhay si Jesus—payak, mapagpakumbaba, at lubusang nagtitiwala sa kabutihan at paggabay ng Diyos Ama.
Sa mundong puno ng tukso—karangyaan, materyalismo, at pag-asa sa sariling lakas—inaanyayahan tayo ni Jesus na tahakin ang mas mataas na landas: ang landas ng kasimplehan, pagtitiwala, at ganap na pagsuko sa Kanya. Kapag ganito ang ating pamumuhay, nagiging buhay nating patotoo ang Kanyang pag-ibig at biyaya.
Tunay ba nating hinahayaan si Jesus na mamuno sa ating mga buhay? O may mga bagay pa rin tayong pinanghahawakan mula sa mundong ito? Ano ang maaari nating gawin ngayon upang mamuhay nang mas simple at mas lubusang magtiwala sa Kanya? — Marino J. Dasmarinas
No comments:
Post a Comment