Ang Mabuting Balita at Repleksyon para Oktubre 19, Ika-29 na Linggo sa Karaniwang Panahon: Lucas 18:1-8

Mabuting Balita: Lucas 18:1-8

Noong panahong iyon, isinaysay ni Jesus ang isang talinghaga upang ituro sa kanila na dapat silang manalanging lagi at huwag manghinawa."Sa isang lunsod," wika niya, "may isang hukom na hindi natatakot sa Diyos at walang taong iginagalang. Sa lunsod ding yaon ay may isang babaing balo na punta nang punta sa hukom at humihingi ng katarungan. Tinanggihan siya ng hukom sa loob ng ilang panahon. 

Ngunit ng malaunan ay nasabi nito sa sarili: 'Bagamat hindi ako natatakot sa Diyos ni gumagalang kaninuman, igagawad ko na ang katarungang hinihingi ng babaing ito sapagkat lagi niya akong ginagambala-- baka pa ako mainis sa kapaparito niya.'" 

At sinabi ng Panginoon, "Narinig ninyo ang sinabi ng masamang hukom. Hindi ipagkakait ng Diyos ang katarungan sa kanyang mga hinirang na dumaraing sa kanya araw-gabi, bagama't tila nagtatagal iyon. Sinasabi ko sa inyo, agad niyang igagawad sa kanila ang katarungan. Ngunit pagdating ng Anak ng Tao sa daigdig na ito, may makikita kaya siyang mga taong nananalig sa kanya?"

+ + + + + + +

Repleksyon:

Mahalaga ba ang panalangin sa ating araw-araw na buhay? Ano ang ginagawa natin pagkatapos nating manalangin? Basta na lamang ba tayong hihiga at maghihintay na ang mga kasagutan ay darating mula sa langit?

Ang Mabuting Balita ngayon ay nagpapaalala sa atin na ang matiyagang panalangin na sinasabayan ng matatag na pagkilos ay nakaaantig sa puso ng Diyos. Ikinuwento ni Jesus ang talinghaga tungkol sa isang babaeng balo na paulit-ulit na lumapit sa hukom upang humingi ng makatarungang pasya. Hindi siya sumuko hangga’t hindi niya nakamtan ang kanyang kahilingan. Ang kanyang matibay na pagtitiyaga ang naging susi sa kanyang tagumpay.

Ganoon din po tayo. Kapag tayo’y nananalangin, tayo ay nagpapakumbaba sa harap ng Diyos. Ibinubukas natin ang ating mga puso sa walang hanggang biyayang nais Niyang ibuhos sa atin. Pag ang ating palagiang pagdarasal ay naging parte na ng ating araw-araw na buhay  , mas lalong lumalalim ang ating relasyon kay Jesus.

Hindi na lamang tayo magiging mga pamilyar na nakikilala Niya—tayo’y magiging mga malalapit Niyang kaibigan na lumalakad kasama Niya araw-araw at hinahayaang Siya ang maging sentro ng ating buhay.

Kapag ang panalangin ay naging bahagi ng ating bawat araw, nagiging malinaw sa atin ang presensya ng Panginoon sa lahat ng ating ginagawa. Nakikita natin ang Kanyang pagkilos sa mga payak at pambihirang pagkakataon. Ang panalangin ang nagpapalakas sa atin, humuhubog sa ating pananampalataya, at nagpapalalim ng ating pagtitiwala kay Jesus na kailanman ay hindi malayo— dahil Siya ay isang panalangin lamang mula sa atin.

Gawin natin ang panalangin bilang parte ng ating espirituwal na pamumuhay. Huwag natin itong ituring na simpleng pagsambit lamang ng mga salita, kundi isang buhay na pananampalataya na isinasabuhay sa ating mga gawa. Kapag tayo’y mapanalanginin, bitbit natin ang katiyakang kasama natin si Jesus—nakikinig, gumagabay, at nagmamahal nang walang hanggan.

Hahayaan ba nating manatiling isang ritwal lamang ang ating panalangin, o pahihintulutan nating baguhin tayo nito at mas mapalapit pa kay Jesus araw-araw? — Marino J. Dasmarinas