Ang Mabuting Balita at Repleksyon sa Setyembre 24 Miyerkules sa Ika-25 Linggo ng Karaniwang Panahon: Lucas 9:1-6

Mabuting Balita: Lucas 9:1-6

Noong panahong iyon, tinawag ni Jesus ang Labindalawa at binigyan sila ng kakayahan at kapangyarihang magpalayas ng mga demonyo at magpagaling ng mga karamdaman. At sinugo niya sila upang ipahayag ang paghahari ng Diyos at magpagaling ng mga maysakit. 

Sila'y pinagbilinan niya: "Huwag kayong magbaon ng anuman para sa inyong paglalakbay -- kahit tungkod, supot, tinapay, salapi o bihisan. Makituloy kayo sa alinmang bahay na tumanggap sa inyo, at manatili roon hanggang sa pag-alis ninyo sa bayang iyon. 

At sakaling hindi kayo tanggapin, umalis kayo roon, at ipagpag ninyo ang alikabok ng inyong mga paa bilang babala sa kanila." Kaya't humayo ang mga alagad at naglakbay sa mga nayon, na ipinangangaral ang Mabuting Balita at nagpapagaling ng mga maysakit sa lahat ng dako.

+ + + + + + +

Repleksyon:

Paano ka namumuhay sa mundong ito? Ikaw ba ay nabubuhay na ang iyong tiwala at kumpiyansa ay nasa Panginoong Jesus, o nabubuhay ka ba na ang iyong pagtitiwala at kumpiyansa ay nasa iyong sarili at sa mundong ito? 

Nang isugo ni Jesus ang labindalawang apostol sa kanilang misyon ng pagpapalaganap ng Mabuting Balita, sinabi Niya sa kanila: “Huwag kayong magdala ng anuman sa inyong paglalakbay—huwag dalhin ang tungkod, supot, pagkain, salapi, ni dalawang damit” (Lucas 9:3). 

Ano ang kahulugan ng napakahalagang pahayag na ito? Sa madaling salita, sinabi ni Jesus sa mga apostol: “Huwag kayong umasa kaninuman kundi sa Akin, sapagkat Ako ang magbibigay ng lahat ng inyong pangangailangan!” 

Umasa ba sila kay Jesus? Oo, maliban kay Judas Iscariote na nagtaksil sa Kanya. Ang labing-isa ay lubos na nagtiwala kay Jesus, kaya naging matagumpay sila sa kanilang misyon ng pagpapalaganap ng Mabuting Balita. Karamihan pa nga sa kanila ay inialay ang kanilang buhay bilang tanda ng katapatan at lubos na pag-asa sa Panginoon. 

Ito’y magandang pagninilayan habang nagpapatuloy tayo sa ating paglalakbay sa mundong pansamantala lamang. Kanino ba natin iniaasa ang ating buhay? Kay Jesus ba o sa mundong ito at sa ating sarili? Marupok ang buhay—anumang oras ay maaari tayong pumanaw. Ngunit paano kung dumating ang ating kamatayan na wala tayong tunay na pagkakaibigan at kaugnayan sa Panginoon, sapagkat abala tayo sa mga bagay na makamundo? 

Marami sa atin ang patuloy na nagpapagod upang makaipon ng mga panandaliang bagay. May ilan pa nga—o baka marami—na nagtatrabaho pa tuwing Linggo para lang makuha ang kanilang mga nais. At sa gayon, isinasakripisyo natin ang ating pagsamba sa Diyos sa Banal na Misa kapalit ng pag-iipon ng makamundong kayamanan. 

Ngunit ang pag-asa sa materyal na bagay ay hahantong lamang sa kawalan. Kahit taglayin pa natin ang lahat ng yaman ng mundong ito, mananatili pa ring hungkag ang ating puso at mananatili pa ring may malalim na pangangailagan ang ating kaluluwa na Panginoon lamang ang makakapuno. 

Subalit paano kung sa Panginoong Jesus tayo aasa at Siya’y magiging ating kaibigan? Tayo’y magiging masaya, at kontento—kahit wala tayong materyal na kayamanan. Sapagkat sapat na, at higit pa sa sapat, ang presensya ni Jesus. Dahil Siya ang pumupuno sa pangangailagan ng ating puso at kaluluwa. 

Wala tayong madadala ni isa mang materyal na bagay sa kabilang buhay. Ngunit kung kay Jesus natin isinasandig ang ating buhay, tiyak ang buhay na walang hanggan kasama Siya sa langit. 

Kanino ka sumasandig—sa mga kayamanang pansamantala ng mundong ito, o kay Jesus na Siya lamang ang makapagbibigay sa iyo ng kapanatagan at buhay na walang hanggan? —Marino J. Dasmarinas