Ngunit hindi nagsinungaling si Jesus; hindi Niya pinaganda o pinatamis ang Kanyang mga salita upang makahikayat. Siya’y naging tapat, malinaw, at buong tapang na inilatag ang lahat sa kanila at sa atin narin.
Kadalasan, ayaw nating pag-usapan ang mga pagdurusa kapag sinusundan natin si Jesus. Subalit kapag inalis natin ang pagdurusa, nawawala ang tunay na diwa ng pagiging alagad. Sapagkat ang alagad na hindi handang dumaan sa hirap, sakripisyo at pagpapakasakit ay huwad na alagad.
Paano natin malinaw na makikita si Jesus kung hindi tayo dadaan sa mga pasakit at pagdurusa? Paano natin Siya makikilala nang mas malalim kung hindi tayo handang magsakripisyo alang-alang sa Kanya? Kung sinasabi nating sumusunod tayo kay Jesus ngunit takot naman tayong magdusa, hindi tayo tunay na tagasunod. Isa lamang tayong tagapanood na huwad at walang malasakit sa misyon ni Jesus.
Sabi nga nila, “Pag walang hirap, wala ring ginhawa.” At kung iuugnay natin ito sa ating pagiging alagad ni Jesus, ito’y magiging: “Pag walang hirap, wala ring pakikipagtagpo kay Jesus sa langit.”
Ang pagsasakripisyo alang-alang kay Jesus ay hindi kailanman madali, ngunit ito ang landas na humuhubog sa atin bilang tunay na alagad. Sa pagpapasan ng ating mga krus tayo mas napapalapit kay Jesus, at sa ating mga pagsasakripisyo nararanasan natin ang tamis ng Kanyang pag-ibig.
Handa ba tayong yakapin ang
pagsasakripisyo alang-alang sa ating pagsunod kay Jesus, o mas pipiliin nating
umiwas nalang sa mga pagsasakripisyo sa ating pag sunod sa Kanya? – Marino J. Dasmarinas
No comments:
Post a Comment