Mabuting Balita: Mateo 22:1-14
Noong panahong iyon, muling nagsalita sa mga punong saserdote at matatanda ng bayan si Hesus sa pamamagitan ng talinghaga. Sinabi niya, “Ang paghahari ng Diyos ay katulad nito: naghandog ng isang piging ang isang hari sa kasal ng kanyang anak na lalaki.
Sinugo niya ang kanyang mga alipin upang tawagin ang mga inanyayahan ngunit ayaw nilang dumalo. Muli siyang nagsugo ng ibang mga alipin at kanyang pinagbilinan, ‘Sabihin ninyo sa mga inanyayahan na naihanda ko na ang aking piging: napatay na ang aking mga baka at mga pinatabang guya, at handa na ang lahat ng bagay. Halina kayo sa piging!’
Ngunit hindi ito pinansin ng mga inanyayahan. Humayo sila sa kani-kanilang lakad; ang isa’y sa kanyang bukid at sa kanyang pangangalakal naman ang isa. Sinunggaban naman ng iba ang mga alipin, hinamak at pinatay. Galit na galit ang hari. Pinaparoon niya ang kanyang mga kawal, ipinapuksa ang mga mamamatay-taong iyon at ipinasunog ang kanilang lungsod.
Sinabi niya sa kanyang mga alipin, ‘Nakahanda na ang piging, ngunit hindi karapat-dapat ang mga inanyayahan. Kaya’t pumunta kayo sa mga langsangang matao, at inyong anyayahan sa kasalan ang lahat ng makita ninyo.’ Lumabas nga sa mga pangunahing lansangan ang mga alipin at isinama ang lahat ng natagpuan, masasama’t mabubuti, anupat napuno ng mga panauhin ang bulwagang pangkasalan.
“Pumasok ang hari upang tingnan ang mga panauhin, at nakita niya roon ang isang taong hindi nakadamit pangkasalan. ‘Kaibigan, bakit ka pumasok dito nang hindi nakadamit pangkasalan?’ tanong niya. Hindi nakaimik ang tao. Kaya’t sinabi ng hari sa mga katulong, ‘Gapusin ninyo ang kanyang kamay at paa at itapon siya sa kadiliman sa labas. Doo’y mananangis siya at magngangalit ang kanyang ngipin.’ Sapagkat marami ang tinatawag, ngunit kakaunti ang nahihirang.”
+ + + + + + +
Repleksyon:
Tayo ba ay laging naglalaan ng oras para sa Banal na Misa, lalo na tuwing Linggo? Ang bawat Banal na Misa ay higit pa sa isang pagtitipon—ito ay isang banal na paanyaya sa piging ng Panginoon. Kaunting oras lamang ang hinihingi sa atin, subalit kapalit nito ay biyayang hindi masukat. Tayo ang tunay na pinagpapala ng Panginoon sa tuwing binibigyan natin Siya ng pagkakataong makatagpo sa Banal na Misa.
Sa Mabuting Balita, ibinahagi ni Jesus ang isang talinghaga tungkol sa isang hari na nag-anyaya ng mga panauhin sa kasalan ng kaniyang anak. Sa kasamaang-palad, dahil sa kanilang pagkakaabala sa makamundong bagay, walang sinumang pumunta upang parangalan ang paanyaya ng hari. Kanilang tinanggihan ang isang piging na puno ng kagalakan at pinalampas ang pagkakataong makibahagi sa biyaya ng sambahayan ng hari.
Hindi ba’t madalas din nating nagagawa ang ganito? Kapag hindi tayo dumadalo sa Banal na Misa, ipinagkakait natin sa ating sarili ang pinakamahalagang pagkakataon—ang makisalo kay Jesus, ang tumanggap ng Kanyang Katawan at Dugo, at ang mapalakas ng Kanyang biyaya. Sa altar, ang langit ay dumadampi sa lupa, at iniaalay ni Jesus ang Kanyang sarili nang lubos sa atin. Ang hindi pagdalo ay ang pagpalampas sa biyaya ng isang personal na pakikipagtagpo kay Jesus na labis na inaasam ng ating kaluluwa.
Huwag nating hayaang agawin ng pagkaabala ng buhay ang biyayang ito. Sa halip, lagi nating bigyang-oras ang pagtugon sa paanyaya ni Jesus na makasama Siya sa Banal na Misa. Anuman ang bigat ng ating gawain o pasanin, naghihintay ang Panginoon na yakapin tayo. Sa bawat Pagdiriwang ng Banal na Misa, nais Niya tayong pagpalain, pagalingin, at ilapit sa Kanyang mapagmahal na presensya.
Ikaw ba, palagi ka bang naglalaan ng oras upang makapiling si Jesus sa Banal na Misa? – Marino J. Dasmarinas
No comments:
Post a Comment