Mabuting Balita: Lucas 11:1-13
Ama sambahin nawa ang ngalan mo. Magsimula na sana ang iyong paghahari. Bigyan mo kami ng aming makakain sa araw-araw. At patawarin mo kami sa aming mga kasalanan sapagkat pinatatawad na namin ang bawat nagkasala sa amin. At huwag mo kaming iharap sa mahigpit na pagsubok.
Sinabi pa rin nya sa kanila, ipalagay natin ang isa sa inyo ay nagpunta sa isang kaibigan isang hatinggabi at nagsabi. Kaibigan bigyan mo muna ako ng tatlong tinapay. Dumating kasi ang isa kong kaibigang naglalakbay at wala akong maihain sa kanya! At ganito naman ang sagot ng kanyang kaibigan sa loob ng bahay. Huwag mo nga akong gambalain! Naka tranka na ang pinto at nakahiga na kami ng aking mga anak. Hindi na ako makababagon pa upang bigyan kita ng iyong kailagan.
Sinasabi ko sa inyo hindi naman siya bumangon dahil sa kanilang pagkakaibigan. Babangon siya para ibigay ang hinihingi ng kaibigan dahil sa pagpupumilit nito. Kaya sinasabi ko sa inyo, humingi kayo at kayo ay bibigyan, humanap kayo at kayo’y makasusumpong; kumatok kayo at ang pinto’y bubuksan para sa inyo. Sapagkat tumatanggap ang bawat humihingi; nakasusumpong ang bawat humahanap at binubuksan ang pinto sa bawat kumakatok.
Kayong
mga ama, bibigyan ba ninyo ng ahas ang inyong mga anak kung humihingi ng isda?
Bibigyan ba ninyo siya ng alakdan kung siya ay humihingi ng itlog? Kung kayong
masasama ay marunong magbigay ng mabubuting bagay sa inyong mga anak, gaano pa
kaya ang inyonng amang nasa langit! Ibibigay niya ang Espiritu Santo sa mga
humihingi sa kanya.
+ + + + + + +
Repleksyon:
Maaari ba tayong mabuhay nang walang panalangin?
Hindi po tayo maaaring mabuhay nang walang panalangin—sapagkat ang panalangin ang bumubuhay sa ating espiritu. Ito ang ating hininga bilang mga anak ng Diyos. Ang panalangin ang nag-uugnay sa atin sa ating Panginoon.
Kapag wala ang panalangin, wala ring tunay na buhay. Ito ang paninindigan ng mga taong may malalim at personal na ugnayan sa Panginoon—yaong mga araw-araw na sumasalig sa Kanya at naglalakad kasama Siya sa pananampalataya.
Subalit may ilan din na nagsasabi, “May buhay naman kahit walang panalangin.” Totoo ito sa panlabas na anyo, lalo na sa mga bihirang manalangin o sa mga hindi mananampalataya. Sa unang tingin, ayos naman ang kanilang buhay—lalo na kung sila’y pinagpala ng kayamanang materyal at kapangyarihan.
Ngunit kung titingnan natin ang kanilang kalooban, baka may tinatagong silang kalungkutan o kakulangan. Maaaring may pangungulila sa isang bagay na hindi maibibigay ng mundong ito—isang bagay na tanging Diyos lamang ang makapagkakaloob: kapayapaan at kapanatagan ng puso. At ang tunay na kapayapaan at kapanatagan ay natatagpuan lamang sa mataimtim na panalangin at sa tahimik na paglapit sa Diyos.
Ang panalangin ay hindi lamang isang gawi o obligasyon. Ito ay isang ugnayang buhay at banal sa pagitan ng tao at ng Diyos. Sa bawat panalangin, niyayakap tayo ng Panginoon. Binibigyan Niya tayo ng lakas, pag-asa, at kapahingahan. Kaya tayo nananalangin—hindi lamang dahil may kailangan tayo, kundi dahil kailangan natin ang Diyos mismo. Siya ang ating pinanggagalingan, sandigan, at layunin.
Sa Ebanghelyo, itinuro sa atin ni Jesus ang kahalagahan ng panalangin. Hindi Niya hinanap ang magagarbong salita, kundi ang dalanging simple, taos-puso, at matiyaga. Bakit? Sapagkat ang Diyos ay nakikinig sa pusong tapat at mapagpakumbaba. Mas pinakikinggan Niya ang mga panalanging nagmumula sa tunay na pananampalataya at pagtitiwala.
Kaya magsabuhay tayo ng isang mapanalanging buhay. Lumapit tayo sa Diyos sa bawat sandali—hindi lamang sa oras ng pangangailangan kundi sa bawat tibok ng ating puso. Sapagkat sa panalangin, ibinubukas natin ang ating buong pagkatao sa Diyos, at sa katahimikan, tayo'y natutong makinig sa Kanya.
Huwag nating maliitin ang kapangyarihan ng isang pusong nananalangin. Sapagkat sa bawat panalanging tapat, ang langit ay yumuyuko upang makinig—at ang Diyos na laging malapit ay nag bubuhos ng biyaya sa ating buhay. – Marino J. Dasmarinas
No comments:
Post a Comment