Ang Mabuting Balita at Repleksyon sa Linggo Disyembre 14 Ikatlong Linggo ng Adbiyento: Mateo 11:2-11

Mabuting Balita: Mateo 11:2-11

Noong panahong iyon: Nabalitaan ni Juan Bautista, na noo’y nasa bilangguan, ang mga ginagawa ni Kristo. Kaya’t nagsugo si Juan ng kanyang mga alagad at ipinatanong sa kanya, “Kayo po ba ang ipinangakong paririto, o maghihintay pa kami ng iba?”

Sumagot si Hesus, “Bumalik kayo kay Juan at sabihin sa kanya ang inyong narinig at nakita: nakakikita ang mga bulag, nakalalakad ang mga pilay, gumagaling ang mga ketongin, nakaririnig ang mga bingi, muling nabubuhay ang mga patay, at ipinangangaral sa mga dukha ang Mabuting Balita. Mapalad ang taong hindi nag-aalinlangan sa akin!”

Pag-alis ng mga alagad ni Juan, nagsalita si Hesus sa mga tao tungkol kay Juan: “Bakit kayo lumabas sa ilang? Ano ang ibig ninyong makita? Isa bang tambo na inuugoy ng hangin? Ano nga ang ibig ninyong makita? Isang taong may maringal na kasuutan? Ang mga nagdaramit ng maringal ay nasa palasyo ng mga hari! Ano nga ba ang ibig ninyong makita? Isang propeta? Oo. At sinasabi ko sa inyo, higit pa sa propeta.

Sapagkat si Juan ang tinutukoy ng Kasulatan: ‘Narito ang sugo ko na aking ipinadadalang mauuna sa iyo; ihahanda niya ang iyong daraanan.’ Sinasabi ko sa inyo: sa mga isinilang, wala pang lumilitaw na higit na dakila kay Juan Bautista; ngunit ang pinakaaba sa mga taong pinaghaharian ng Diyos ay dakila kaysa kanya.”

+ + + + + + +

Repleksyon:

May isang kuwento tungkol sa isang lalaki na buong taimtim na naghahanap sa presensya ni Jesus sa kanyang buhay. Inakyat niya ang pinakamataas na bundok sa pag-asang matatagpuan Niya roon ang Panginoon, ngunit hindi niya Siya nakita. Pumunta rin siya sa isang napakagarang simbahan, taglay ang gayunding pag-asa, ngunit muli niyang hindi naramdaman ang presensya ni Jesus.

Katulad niya, madalas tayong naghahanap sa Panginoon sa malalayo at magagarbong lugar. Hinahanap natin Siya sa mga pambihirang pangyayari o sa mga dramatikong karanasan. Subalit kadalasan, nakakaligtaan natin ang simpleng katotohanan na kasama na natin Siya. Hindi natin Siya lubos na nakikilala dahil abala ang ating mga puso, puno ng alalahanin, o nalululong sa mga bagay ng mundong ito.

Kasama natin ang Panginoon kapag tayo ay nananalangin.

Kasama natin Siya tuwing tayo ay nagsisimba at dumadalo sa Banal na Misa.

Kasama natin Siya kapag binabasa natin ang Banal na Kasulatan at hinahayaan nating humipo sa atin ang Kanyang salita.

At sa napakarami pang payapa at tahimik na sandali sa ating araw-araw na buhay, lumalapit Siya sa atin, ngunit hindi natin palaging napapansin.

Nang marinig ni Juan Bautista habang nasa bilangguan ang tungkol sa mga ginagawa ni Hesus, isinugo niya ang kanyang mga alagad upang tanungin si Hesus: “Ikaw ba ang darating o maghihintay pa kami ng iba?” At tumugon si Jesus: “Sabihin ninyo kay Juan ang inyong naririnig at nakikita: ang mga bulag ay nakakakita, ang mga pilay ay nakakalakad, ang mga ketongin ay nalilinis, ang mga bingi ay nakakarinig, ang mga patay ay nabubuhay, at ang mga dukha ay pinangangaralan ng Mabuting Balita.” (Mateo 11:2–5)

Sa pamamagitan ng Kanyang mga gawa, ipinahahayag ni Jesus—noon at ngayon—na hindi na natin kailangang humanap ng iba pang darating.

Ang hinahanap ng ating puso ay narito na.

Kasama na natin Siya. 

At dahil kasama natin Siya, hindi natin kailangang magpatalo sa takot, pangamba, o bigat ng ating mga pagsubok. Inaanyayahan Niya tayong mas magtiwala, mas magsuko ng ating mga pasanin, at mas tumawag sa Kanyang pangalan. Ang Panginoon ay hindi kailanman lumalayo; ang ating mga puso lamang ang kailangang lumapit. 

Ngayong sandali ng pagninilay, tanungin natin ang ating sarili:

Bukas ba talaga ang ating mga puso upang makilala si Jesus na kasama na natin, gumagabay sa atin, umaakay sa atin, at tahimik na nagpaparamdam ng Kanyang presensya sa atin araw-araw? – Marino J. Dasmarinas