Ang Mabuting Balita para sa Linggo Abril 2, Linggo ng Palaspas sa Pagpapakasakit ng Panginoon: Mateo 26: 14 – 27:66

 

Mabuting Balita: Mateo 26: 14 – 27:66

Si Judas Iscariote, isa sa Labindalawa, ay nakipagkita sa punong saserdote, "Ano po ang ibibigay ninyo sa akin kung tulungan ko kayong madakip si Jesus?" tanong niya. Noon din ay binilangan siya ng tatlumpong salaping pilak. Mula noon, humanap na si Judas ng pagkakataon upang maipagkanulo si Jesus.

Dumating ang unang araw ng Kapistahan ng Tinapay na walang Lebadura. Lumapit kay Jesus ang mga alagad at nagtanong, "Saan po ninyo ibig na ipaghanda namin kayo ng Hapunang Pampaskuwa?" Sumagot siya, "Pumunta kayo sa lunsod at hanapin ninyo ang taong ito. Sabihin sa kanyang ganito ang ipinasasabi ng Guro: 'Malapit na ang aking oras. Ako at ang mga alagad ko'y sa bahay mo kakain ng Hapunang Pampaskuwa.'" Sinunod ng mga alagad ang utos ni Jesus, at inihanda nila ang Hapunang Pampaskuwa.

Nang gabing yaon, dumating sa hapag si Jesus, kasama ang labindalawang alagad. Samantalang sila'y kumakain, nangusap si Jesus. "Sinasabi ko: isa sa inyo ang magkakanulo sa akin." Nanlumo ang mga alagad, at isa't isa'y nagtanong sa kanya, "Ako po ba, Panginoon?" Sumagot siya, "Ang kasabay kong sumawsaw sa mangkok ang siyang magkakanulo sa akin. Papanaw ang Anak ng Tao, ayon sa nasusulat, ngunit sa aba ng magkakanulo sa kanya! Mabuti pang hindi na ipinanganak ang taong iyon." Si Judas, na magkakanulo sa kanya, ay nagtanong din, "Guro, ako po ba?" Sumagot si Jesus, "Ikaw na ang nagsabi."

Samantalang sila'y kumakain, dumampot ng tinapay si Jesus, at matapos magpasalamat sa Diyos, kanyang pinagpira-piraso at kanyang ibinigay sa mga alagad. "Kunin ninyo ito at kanin: ito ang aking katawan," wika niya. Hinawakan niya ang saro, nagpasalamat sa Diyos at ibinigay sa kanila. "Uminom kayong lahat nito," sabi niya. "Sapagkat ito ang dugo ng tipan, ang aking dugo na mabubuhos dahil sa marami, sa ikapagpapatawad ng mga kasalanan. Sinasabi ko sa inyo na hindi na ako iinom nitong alak na mula sa ubas hanggang sa bagong alak ay inumin kong kasalo kayo sa kaharian ng aking Ama." At pagkaawit ng isang imno, sila'y nagpunta sa Bundok ng mga Olibo.

Sinabi ni Jesus sa kanila, "Sa gabing ito, ako'y iiwan ninyong lahat, gaya nang nasasaad sa Kasulatan, 'Papatayin ko ang pastol, at mangangalat ang mga tupa. Ngunit pagkatapos na ako'y muling mabuhay, mauuna ako sa inyo sa Galilea." Sumagot si Pedro, "Kahit na po iwan kayo ng lahat, hindi ko kayo iiwan." "Tandaan mo," sabi ni Jesus, "Sa gabi ring ito, bago tumilaok ang manok, makaitlo mo akong itatatwa." Ngunit matigas na sinabi ni Pedro, "Kahit na ako pataying kasama ninyo, hindi ko kayo itatatwa." Gayon din ang sinabi ng lahat ng alagad.

At isinama sila ni Jesus sa isang lugar na tinatawag na Getsemani. Sinabi niya sa kanyang mga alagad, "Dito muna kayo; mananalangin ako sa dako roon." Ngunit isinama niya si Pedro at ang dalawang anak ni Zebedeo. At nagsimulang mabagabag at maghirap ang kanyang kalooban. Sinabi niya sa kanila, "Ang puso ko'y tigib ng hapis na halos ikamatay ko! Maghintay kayo rito at makipagpuyat sa akin!" Pagkalayo ng kaunti, nagpatirapa siya at nanalangin: "Ama ko, kung maaari'y ilayo mo sa akin ang saro ng paghihirap na ito. Gayunman huwag ang kalooban ko kundi ang kalooban mo ang mangyari."

Nagbalik siya at dinatnan niyang natutulog ang tatlong alagad. Sinabi niya kay Pedro, "Talaga bang hindi kayo makapagpuyat na kasama ko kahit isang oras man lamang? Magpuyat kayo at manalangin upang huwag kayong madaig ng tukso . Ang espiritu'y nakahanda ngunit mahina ang laman."

Muli siyang lumayo at nanalangin: "Ama ko, kung hindi maiaalis ang sarong ito nang hindi ko iinumin, mangyari ang iyong kalooban." Muli siyang nagbalik at dinatnan na naman niya silang natutulog, sapagkat sila'y antok na antok.

Iniwan niya uli ang tatlong alagad at muli siyang nanalangin, at iyon din ang sinabi. Nagbalik na naman siya sa mga alagad at sinabi sa kanila, "Natutulog pa ba kayo at nagpapahinga? Dumating na ang oras na ipagkakanulo ang Anak ng Tao sa mga makasalanan. Tayo na! Narito na ang magkakanulo sa akin."

Nagsasalita pa si Jesus nang dumating si Judas, isa sa Labindalawa. May kasama siyang maraming tao na may dalang mga tabak at mga pamalo; galing sila sa mga punong saserdote at matatanda ng bayan. Bago pa sila dumating doon, ibinigay na ng taksil ang ganitong hudyat: "Ang hagkan ko ang siya nating pakay. Dakpin ninyo agad!" Kaya't nilapitan ni Judas si Jesus at binati, "Magandang gabi po, Guro!" saka hinagkan. Sinabi sa kanya ni Jesus, "Kaibigan, gawin mo na ang sadya mo." At nilapitan siya ng mga tao at dinakip. Nagbunot ng tabak ang isa sa mga kasama ni Jesus. Tinaga niya ang alipin ng pinakapunong saserdote, at natigpas ang tainga niyon. Sinabi ni Jesus, "Isalong mo ang iyong tabak! Ang gumagamit ng tabak ay sa tabak mamamatay. Hindi mo ba alam na makahihingi ako sa aking Ama ng higit pa sa labindalawang batalyon ng mga anghel at padadalhan niya ako agad? Ngunit paanong matutupad ang Kasulatang nagsasabi na ito'y dapat mangyari?"

At binalingan niya ang mga tao at sinabi, "Ako ba'y tulisan at naparito kayong may mga tabak at mga pamalo para dakpin ako? Araw-araw, ako'y nagtuturo sa templo, at hindi ninyo ako dinakip. Ngunit nangyaring lahat ito upang matupad ang sinulat ng mga propeta."

Tumakas ang mga alagad at iniwan siyang mag-isa.

Dinala si Jesus ng mga dumakip sa kanya sa bahay ni Caifas, ang pinakapunong saserdote, dooy nagkakatipon ang mga eskriba at ang matatanda ng bayan. Sumunod sa kanya si Pedro, ngunit malayo ang agwat nila. Pagdating sa tahanan ng pinakapunong saserdote, pumasok siya sa patyo at naupong kasama ng mga bantay upang makita kung ano ang mangyayari. Naghahanap naman ang mga punong saserdote at ang buong Sanedren ng saksing magsisinungaling laban kay Jesus, upang maipapatay siya. Ngunit wala silang matagpuan, bagamat maraming humarap at nagsabi ng kabulaanan tungkol sa kanya. Sa wakas, may dalawang humarap at nagsabi, "Sinabi ng taong ito na gigibain niya ang templo at muling itatayo sa loob ng tatlong araw."

Tumindig ang pinakapunong saserdote at sinabi kay Jesus, "Wala ka bang maisasagot sa paratang na ito sa iyo?" Ngunit hindi umimik si Jesus. At sinabi sa kanya ng pinakapunong saserdote, "Iniuutos ko sa iyo: sabihin mo sa amin, sa ngalan ng Diyos na buhay, kung ikaw ang Mesias, ang Anak ng Diyos." Sumagot si Jesus, " "Kayo na ang nagsabi. Ngunit sinasabi ko sa inyo: Mula ngayon ay makikita ninyong ang Anak ng Taong nakaupo sa kanan ng Makapangyarihan, at dumarating na nasa alapaap ng langit!'" Nang marinig ito ng pinakapunong saserdote, winahak niya ang sariling kasuutan at sinabi, "Ito'y kalapastanganan sa Diyos! Hindi na natin kailangan ang mga saksi. Narinig ninyo ang kanyang paglapastangan sa Diyos! Ano sa palagay ninyo?" Sumagot sila, "Dapat siyang mamatay!"

Siya’y niluran nila sa mukha at pinagsusuntok. Sinampal naman siya ng iba at ang sabi, “Kristo, hulaan mo nga kung sino ang sumampal sa iyo!”

Samantala, si Pedro’y nakaupo sa patyo. Nilapitan siya ng isang alilang babae at ang sabi, “Kasama ka rin ni Hesus na taga-Galilea, hindi ba?” Ngunit itinanggi niya ito sa harapan ng lahat. “Wala akong nalalaman sa sinasabi mo,” sagot niya. Pumunta sa may pintuan si Pedro. Nakita siya ng isa pang alilang babae, at sinabi sa mga naroon, “Ang lalaking ito’y kasama ni Hesus na taga-Nazaret.” Muli siyang tumanggi: “Isinusumpa ko, hindi ko nakikilala ang taong iyan.” Mayamaya’y lumapit kay Pedro ang mga naroon. Sinabi nila, “Isa ka nga sa kanila. Nakikilala sa iyong pagsasalita.” “Mamatay man ako, talagang hindi ko nakikilala ang taong iyan,” sagot ni Pedro. Siya namang pagtilaok ng manok. At naalaala ni Pedro ang sabi ni Hesus, “Bago tumilaok ang manok, makaitlo mo akong itatatwa.” Lumabas siya at nanangis nang buong kapaitan.

Kinaumagahan, nagpulong ang mga punong saserdote at ang mga matatanda ng bayan kung paano maipapapatay si Hesus. Iginapos nila siya at dinala kay Gobernador Pilato.

Nang makita ni Judas na si Hesus ay hinatulang mamatay, nagsisi siya at isinauli sa mga punong saserdote at sa matatanda ng bayan ang tatlumpung salaping pilak. Sinabi niya, “Nagkasala ako! Ipinagkanulo ko ang taong walang sala.” “Ano ang pakialam namin? Bahala ka!” sagot nila. Inihagis ni Judas ang mga salaping pilak sa loob ng templo saka siya umalis at nagbigti.

Pinulot ng mga punong saserdote ang mga salaping pilak. Sinabi nila, “Labag sa Kautusan na ilagay ang salaping ito sa kabang-yaman ng templo. Ito’y kabayaran sa buhay ng isang tao.” Nagkaisa sila na ang salapi ay ibayad sa bukid ng magpapalayok upang gawing libingan ng mga dayuhan. Kaya ang bukid na iyon ay tinawag na “Bukid ng Dugo” hanggang sa panahong ito.

Sa ganitong paraan natupad ang sinabi ni Propeta Jeremias: “Kinuha nila ang tatlumpung salaping pilak, ang inihalaga sa kanya ng mga Israelita, at ibinayad sa bukid ng magpapalayok, ayon sa iniutos sa akin ng Panginoon.” Iniharap si Jesus sa gobernador, "Ikaw ba ang Hari ng mga Judio?" tanong sa kanya ng gobernador. Sumagot si Jesus, "Kayo na ang nagsasabi." Ngunit ng paratangan siya ng mga punong saserdote at ng matatanda ng bayan, hindi na siya sumagot. Kaya't sinabi sa kanya ni Pilato, "Hindi mo ba naririnig ang mga ipinararatang nila sa iyo?" Ngunit hindi sumagot si Jesus gaputok man, kaya't nagtaka ang gobernador.

Tuwing Pista ng Paskuwa, kinaugalian na ng gobernador ang magpalaya ng isang bilanggo -- sinumang mahiling ng taong-bayan. Noon ay may isang kilalang bilanggo na nagngangalang Barrabas. Kaya't ng magkatipon ang mga tao, tinanong sila ni Pilato, "Sino ang ibig ninyong palayain ko, si Barrabas o si Jesus na tinatawag na Cristo?" Alam ni Pilato na inggit ang nag-udyok sa kanila na dalhin sa kanya si Jesus.

Hindi lamang iyan. Samantalang siya'y nakaluklok sa hukuman, nagsabi sa kanya ang kanyang asawa, "Huwag kang makialam sa taong iyan na walang kasalanan, sapagkat kagabi'y pinahirapan ako ng aking panaginip tungkol sa kanya."

Ang mga tao nama'y sinulsulan ng pinakapunong saserdote at ng matatanda ng bayan na hilingin kay Pilato na si Barrabas ang palayain, at si Jesus ay ipapatay. Muli silang tinanong ng gobernador, "Sino sa dalawa ang ibig ninyong palayain ko?" "Si Barrabas po!" sagot nila. Sinabi sa kanila ni Pilato, "Kung gayon, ano ang gagawin ko kay Jesus na tinatawag na Cristo?" Sumagot ang lahat, "Ipako sa krus!" "Bakit, anong masama ang ginawa niya?" tanong ni Pilato. Ngunit lalo pa nilang isinigaw, "Ipako sa krus!" Nang makita ni Pilato na wala nang magagawa, at malamang pang magkagulo ang mga tao, nagpakuha siya ng tubig at naghugas ng kamay sa harap ng mga tao. "Wala akong pananagutan sa kamatayan ng taong ito. Bahala kayo!" sabi ni Pilato. Sumagot ang mga tao, "Pinananagutan namin at ng aming mga anak ang pagkamatay niya!" At pinalaya niya si Barrabas, ngunit ipinahagupit si Jesus at ibinigay sa kanila upang ipako sa krus.

Si Jesus ay dinala ng mga kawal ng gobernador sa pretoryo, at nagkatipon ang buong batalyon sa harap niya. Hinubaran nila siya at sinuutan ng isang balabal na pulang-pula. Naglikaw sila ng halamang matinik at ipinutong sa kanya, saka pinapaghawak ng isang tambo sa kanyang kanang kamay. At palibak siyang niluhud-luhuran at binati: "Mabuhay ang Hari ng mga Judio!" Siya'y pinaglulurhan; kinuha nila ang tambo at siya'y pinaghahampas sa ulo. At matapos kutyain, kanilang inalisan siya ng balabal, sinuutan ng sariling damit, at inilabas upang ipako sa krus.

Paglabas nila ng lunsod, kanilang nakita ang isang lalaking nagngangalang Simon, isang taga-Cirene. Plit nilang ipinapasan sa kanya ang krus ni Jesus. Pagdating sa lugar na tinatawag na Golgota na nangangahulugang Pook ng Bungo, binigyan nila si Jesus ng alak na hinaluan ng apdo. Ngunit ng matikman niya ay hindi niya ininom.

Nang maipako na siya sa krus, pinaghati-hatian nila ang kayang mga damit matapos magsapalaran. At naupo sila upang siya'y bantayan. Nakasulat sa kanyang ulunan ang sakdal laban sa kanya: "Ito'y si Jesus, ang Hari ng mga Judio." Dalawang tulisan ang kasabay niyang ipinako sa krus-- isa sa kanan at isa sa kaliwa.

Nilibak siya ng mga nagdaraan, at tatangu-tango pang sinabi, "Di ba ikaw ang gigiba sa templo at muling magtatayo nito sa loob ng tatlong araw?" Iligtas mo ngayon ang iyong sarili! Kung ikaw nga ang Anak ng Diyos, bumaba ka sa krus!" Kinutya rin siya ng mga punong saserdote, ng mga eskriba at ng matatanda ng bayan. Sabi nila, "Iniligtas ang iba, ngunit ang sarili'y di mailigtas! Di ba siya ang Hari ng Israel? Bumaba lang siya ngayon sa krus, maniniwala kami sa kanya! Nananalig siya sa Diyos, at sinasabi niyang siya ang Anak ng Diyos. Iligtas siya ng Diyos kung talagang iniibig siya!" At inalipusta rin siya ng mga tulisang ipinakong kasabay niya. Mula sa tanghaling tapat hanggang sa ikatlo ng hapon ay nagdilim sa buong lupain. Nang mag-iikatlo ng hapon, sumigaw si Jesus, "Eli, Eli, lama sabachtani?" ibig sabihi'y, Diyos ko, Diyos ko, bakit mo ako pinabayaan?" Narinig ito ng ilan sa mga nakatayo roon, at sinabi nila, "Tinatawagan niya si Elias!" Agad tumakbo ang isa sa kanila at kumuha ng espongha, tinigmak ng maasim na alak, inilagay sa dulo ng isang tambo at ipinasipsip kay Jesus. Ngunit sinabi naman ng iba, "Hintay muna, tingnan natin kung darating si Elias upang iligtas siya!" Muling sumigaw si Jesus at nalagutan ng hininga.

Biglang napunit sa gitna ang tabing ng templo, mula sa itaas hanggang sa ibaba. Nayanig nag lupa, nagbitak ang mga bato, nabuksan ang mga libingan, at nabuhay ang maraming banal na namatay na. Lumabas sila ng ng libingan, at nang muling mabuhay si Jesus, sila'y pumasok sa Banal na Lunsod at nakita roon ng marami.

Nasindak ang mga kapitan at ang mga kawal na nagbabantay kay Jesus nang maramdaman nila ang lindol at masaksihan ang lahat ng nangyari. "Tunay na ito'y Anak ng Diyos!" sabi nila.

Naroon din ang maraming babaing nakatanaw mula sa malayo. Mula pa sa Galilea'y sumusunod na sila kay Jesus at naglilingkod sa kanya. Kabilang sa kanya si Maria Magdalena, si Mariang ina ni Santiago at ni Jose, at ang asawa ni Zebedeo.

Bago magtakipsilim, dumating ang isang mayamang taga-Arimatea, na ang ngala'y Jose. Siya'y alagad din ni Jesus. Lumapit siya kay Jesus at hiningi ang bangkay ni Jesus. Iniutos naman ito ni Pilato na ibigay sa kanya. Kaya't kinuha ni Jose ang bangkay at binalot ng kayong lino. Inilagay niya ito sa sariling libingan na di pa nalalaunang ipinauka niya sa bato, saka umalis. Naroon si Maria Magdalena at ang isa pang Maria, na nakaupo sa tapat ng libingan. Kinabukasan, alalaong baga'y pagkatapos ng Araw ng Paghahanda, sama-samang nagpunta kay Pilato ang mga saserdote at mga Pariseo. Sinabi nila, "Naala-ala po namin ang sinabi ng mapagpanggap na iyon noong nabubuhay pa, na siya'y muling mabubuhay pagkaraan ng tatlong araw. Pabantayan nga po ninyong mabuti ang libingan hanggang sa ikatlong araw. Baka pumaroon ang mga alagad at nakawin ang bangkay, at sabihin sa mga tao na siya'y muling nabuhay. At ang pangdarayang ito ay magiging masahol pa kaysa nauna." "Kumuha kayo ng mga kawal at pabantayang mabuti ang libingan." Kaya't pumaroon sila at nilagyan ng tatak ang bato at pinabantayan ang libingan upang matiyak nilang di ito pakikialman ninuman.