Ang Mabuting Balita at Repleksyon Disyembre 19 Biyernes sa Ikatlong Linggo ng Adbiyento: Lucas 1:5-25

Mabuting Balita: Lucas 1:5-25

Nang si Herodes ang hari ng Judea, may isang saserdote na ang ngala'y Zacarias, sa pangkat ni Abias. At mula rin sa lipi ni Aaron ang kanyang asawang si Elisabet. Kapwa sila kalugod-lugod sa paningin ng Diyos, namumuhay ng ayon sa mga utos at tuntuning mula sa Panginoon. Wala silang anak pagkat baog si Elisabet, at sila'y matanda na.  

Ang pangkat ni Zacarias ang nanunungkulan noon, at sila'y naglilingkod sa harapan ng Diyos bilang saserdote. Nang sila'y magsapalaran, ayon sa kaugalian ng saserdote, siya ay nahirang na maghandog ng kamanyang. Kaya't pumasok siya sa templo ng Panginoon sa oras ng pagsusunog ng kamanyang, samantalang nagkakatipon sa labas ang mga tao at nananalangin.  

Walang anu-ano'y napakita sa kanya ang isang anghel ng Panginoon, nakatayo sa gawing kanan ng damabanang sunugan ng kamanyang. Nagulat si Zacarias at sinidlan ng matinding takot nang makita ang anghel. Ngunit sinabi nito sa kanya, "Huwag kang matakot, Zacarias! Dininig ng Diyos ang panalangin mo. Kayo ni Elisabet ay magkakaanak ng isang lalaki, at Juan ang ipapangalan mo sa kanya. 

Ikaw ay matutuwa at magiging maligaya, at maraming magagalak sa kanyang pagsilang sapagkat siya'y magiging dakila sa paningin ng Panginoon. Hindi siya iinom ng alak o anumang inuming nakalalasing.

Sa sinapupunan pa lamang ng kanyang ina, mapupuspos na siya ng Espiritu Santo. Marami sa mga anak ng Israel ang panunumbalikin niya sa Panginoon, taglay ang espiritu at kapangyarihan ni Elias, upang pagkasunduin ang mga ama at mga anak, at panumbalikin sa matuwid ang mga suwail.  

Sa gayon, ipaghahanda niya ng isang bayan ang Panginoon." Sinabi ni Zacarias sa anghel, "Paano ko po matitiyak na mangyayari ito? Sapagkat ako'y napakatanda na at gayon din ang aking asawa." Sumagot ang anghel, "Ako si Gabriel ang anghel na naglilingkod sa harapan ng Diyos. Sinugo ako upang ihatid ang mabuting balitang sinabi ko sa iyo.

At ngayon, mabibingi ka't hindi makapagsasalita hangang sa araw na maganap ang mga bagay na ito, sapagkat hindi ka naniniwala sa mga sinabi ko na matutupad pagdating ng takdang panahon." 

Samantala, naghihintay naman kay Zacarias ang mga tao. Nagtaka sila kung bakit nagtagal siya ng gayon sa loob ng templo. Paglabas niya ay hindi na siya makapagsalita, mga senyas na lamang ang ginagamit niya; kaya natanto nila na nakakita siya ng pangitain.

At siya'y nanatiling pipi. Nang matapos ang kanyang paglilingkod ay umuwi na siya. Hindi nga nagtagal at naglihi si Elisabet, at hindi ito umalis ng bahay sa loob ng limang buwan. "Ngayo'y nilingap ako ng Panginoon," wika ni Elisabet. "Ginawa niya ito upang alisin ang aking kadustaan sa harapan ng mga tao!" 

+ + + + + + +

Repleksyon:

Gaano nga ba kalalim ang ating pananampalataya sa Panginoon?

Ang ating pananampalataya ba ay gumigising sa atin sa katotohanang walang anumang imposible sa Diyos?

Sa Mabuting Balita, nakikilala natin si Zacarias, isang pari na nasa dapithapon na ng kanyang buhay. Dahil sa kanyang katandaan, naniwala siyang hindi na siya magkakaroon ng anak. Ngunit ang Panginoon, sa Kanyang awa, ay kumilos sa pamamagitan ng isang anghel at ipinagkaloob ang pinakamatagal na niyang inaasam. Gayunman, si Zacarias ay nag-alinlangan at nahirapang maniwala.

Tunay ngang walang imposible sa Diyos para sa mga nananalig sa Kanya. Subalit sa pagkakataong iyon, kinulang si Zacarias sa pananampalataya. Ang posible para sa Diyos ay naging imposible para sa kanya. Bilang isang pari, tila mababaw ang kanyang pananampalataya. Ngunit hindi rin natin siya basta masisisi. Siya ay naging makatotohanan lamang—siya at ang kanyang asawang si Elisabet ay kapwa matanda na. Sa pananaw ng tao, paano nga naman mabubuntis pa ang kanyang asawa?

Tayo ba ay naiiba kay Zacarias?

May mga pagkakataon din sa ating buhay na tayo’y dumaraan sa kawalan ng paniniwala at kakulangan ng pananampalataya. Nananalangin tayo, ngunit nagdududa. Umaasa tayo, ngunit nag-aalinlangan. Sa gitna ng mga sandaling ito, huwag nating kalimutan ang katotohanang ito: walang imposible sa Panginoon para sa mga tunay na nananalig at may pananampalataya.

Lahat tayo ay may mga pangarap, mithiin, at hangarin na tila napakahirap—o halos imposible—na makamit. Kapag nahaharap tayo sa kabiguan, limitasyon, o tila hindi sinasagot na panalangin, likas lamang na pumasok ang pagdududa. Ngunit inaanyayahan tayo ng Panginoon na huwag sumuko. Sa halip, patuloy tayong kumilos nang tahimik, matiyaga, at tapat, kahit hindi pa malinaw ang ating tinatahak na daan.

Ipaubaya natin ang lahat sa mapagmahal na kalooban ng Diyos. Hilingin natin na pagpalain at gabayan Niya tayo habang tinatahak natin ang mga tila imposibleng pangarap na ito, naniniwalang ang Kanyang mga plano ay higit sa ating mga takot at sa panahong Kanyang itinakda ito ay Kanyang ipagkakaloob.

Kaya’t itanong natin sa ating mga sarili: Tunay ba nating pinaniniwalaan na ipagkakaloob ng Panginoon ang ating ipinagdarasal? At higit sa lahat, handa ba tayong magtiwala sa Kanya nang lubos—kahit tila imposible ang Kanyang pangako at tila tahimik Siya sa ating mga panalangin? — Marino J. Dasmarinas