Noong
panahong iyon, sinabi ni Hesus sa kanyang mga alagad, “Walang mabuting
punongkahoy na namumunga ng masama, at walang masamang punongkahoy na namumunga
ng mabuti. Nakikilala ang bawat punongkahoy sa pamamagitan ng kanyang bunga.
Sapagkat hindi nakapipitas ng igos sa puno ng aroma, at di rin nakapipitas ng
ubas sa puno ng dawag. Ang mabuting tao ay nakapagdudulot ng mabuti sapagkat
tigib ng kabutihan ang kanyang puso; ang masamang tao ay nakapagdudulot ng
masama, sapagkat puno ng kasamaan ang kanyang puso. Sapagkat kung ano ang
bukambibig siyang laman ng dibdib.
“Tinatawag
ninyo ako ‘Panginoon, Panginoon,’ ngunit hindi naman ninyo ginagawa ang
sinasabi ko. Ipakikilala ko sa inyo kung kanino natutulad ang bawat lumalapit
sa akin, nakikinig ng aking mga salita, at nagsasagawa ng mga ito. Katulad siya
ng isang taong humukay nang malalim at sa pundasyong bato nagtayo ng bahay.
Bumaha, at ang tubig ay bumugso sa bahay na iyon, ngunit hindi natinag,
sapagkat matatag ang pagkakatayo. Ngunit ang nakikinig ng aking mga salita at
hindi nagsasagawa nito ay katulad ng isang taong nagtayo ng bahay na walang
pundasyon. Bumaha, nadaanan ng tubig ang bahay na iyon at pagdaka’y bumagsak.
Lubusang nawasak ang bahay na iyon!”
No comments:
Post a Comment